کتاب مرد بی وطن - نقد و نظرات دربارۀ کتاب مرد بی وطن

((مرد بی وطن)) کتاب مزخرفی ست. نویسنده دیگر چیزی در چنته ندارد که درباره دنیا به ما بیاموزد. دوران شکوفایی اش به سر آمده و گوهر خردش در قعر دریایی از غرولند و اراجیف مدفون شده است. شوخی کردم. اما باید اعتراف کنم که این ترفند را از خود کورت ونه گوت و کتاب اخیرش ((مرد بی وطن)) سرقت کرده ام. با این که خیلی دلم می خواست این راز را فاش نکنم، اما تقلید از او برای یک مدت طولانی هم کار آسانی نیست. این اثر کوتاه، که بخشی از زندگی نامه طنزآمیز و خشم آلود اوست، شاید آخرین فرصت برای بهره جستن از قلم منحصر به فرد و دیدگاه های این نویسنده برجسته آمریکایی باشد. بصیرت طنزآمیز ونه گات هنوز هم پشتوانه آثار بسیاری از نویسندگان است.

ادبیات معاصر پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز ادبیات آمریکا مجموعه مقالات دهه 2000 میلادی خود زندگی نامه کمدی

خدا رحمتت کنه آقای ونه گوت اولین کتاب چالش کتاب خوانی امسالم رو عمدا از ونه گوت انتخاب کردم تا بتونم علاوه بر شروع چالش یه صفایی هم بکنم. این کتاب به نوعی وصیتنامه کورت ونه گوت هست و توش می‌شه از هر دری، سخنی، رو به وضوح دید. کورت ونه گوت به شدت سیاسی بوده و توی این کتاب هم مشهود این رویه رو ادامه داده و از هیچ فرصتی برای بیان دیدگاه های سیاسی خودش صرف نظر نمی کنه. همینطور این کتاب به بیان سایر دیدگاه های او پرداخته و نهایتا جستجوی کوتاه ولی عمیق و درخشان در باب معنای زندگی هم داره. از دستش ندید ، هم با ترجمه علی اصغر بهرامی عالیه و هم حسین شهرابی. خدا رحمتت کند آقای کورت ونه گوت جونیور عزیز.

اصولا نوشته هاي ونه گات خيلي عاليه. علي الخصوص كه يكدفعه وسط نوشته‌هاش يه دو تا فحش ناجور هم ميده! جيگر آدم حال مياد :) ولي موقع خوندن اين كتاب احساس مي‌كردم به تكرار افتاده و هيچ كتابيش هم نتونسته برايش جاي سلاخ خانه شماره پنج را بگيره

کورت ونه‌گات رو دوست دارم. فاصله‌ی سلاخ‌خانه شماره ۵ تا گهواره‌ی گربه رو دوست دارم، و حالا این کتاب نشون می‌ده که این فاصله رو چه جور آدمی می‌تونه پر کنه.

کتاب در دسته ی ناداستان قرار میگیره.اگر به طور خلاصه بگم،اعتقادات و افکار پیرمردی رو میخونید که دیگه امیدی به هیچی نداره.سوال برام پیش اومد که چرا فقط از یک فرزندش حرف میزنه :)) برای تحلیل شخصیت ونه گات بهم خیلی کمک کرد.چون درگیر تحلیل سلاخ خانه ام.به نظرم این همه حمله کردن گاهی خسته کننده میشه اما طنز نویسنده شمارو پیش میبره.اون قسمتی که میگه زمین داره از سیستم ایمنیش استفاده میکنه تا آدم هارو از بین ببره رو هممون داریم تجربه میکنیم.با اعتقاداتش موافقم.فرقی نداره چه حکومت و سیاستی در راس باشه.ما همیشه محکومیم به وسیله بودن.اما فکر کنم اگر ونه گات ایران زندگی میکرد عمرش به این سن نمیرسید که بخواد آخرین کتابش رو چاپ کنه. به هر حال ازش لذت بردم.اگر ناداستان دوست دارید بد نیست بخونیدش.قبلش به خودتون قول بدین کمتر افسرده بشین:))