یه تجربه خوب و به یاد موندنی
        

          ۱۴ ساله بودم که در یک کتابفروشی خیلی نامنظم دیدمش. نامش حیرت‌زده‌ام کرد و برایم بی‌معنی بود. کنجکاو شدم. همانجا روی پله نشستم تا بخوانمش و شب اولش که تمام شد هزینه‌اش را پرداختم و منتظر ماندم که شب دوم را فردا بخوانم. خلاصه ۹ شب را با آن‌ها زندگی کردم. هیچ نمایشنامه‌ای به اندازه‌ی این درگیرم نکرد. به قدری روح‌نواز، با ظرافت و استعاری که چندین و چندبار از آن سال تا به الآن خواندمش و هیچ اغراقی نکرده‌ام اگر بگویم که هربار حس جدیدی به من منتقل می‌کند.
        

          ۹۹.۴.۱۷
        

          ای جان بیاید با هم بخونیم و بلند بگیم آ آ آ آ آ آ آ ا
        

          رفتم دنبال این نمایشنامه که برای کسی هدیه بگیرمش. نمیدونستم چاپ نشر ماهریزش تموم شده. فکر می کردم این ترجمه به نسبت قبلی خوب نباشه اما شدیدا اشتباه می کردم. شبیهن به هم اما حتی این یکی یکم روون تر و بهتره. اونقدری خوب هست که دیدم حقش نیست توی گودریدز نباشه. اضافه ش کردم :)
        

          عجیبه ولی اسم کتاب اینه:

داستان خرس‌های پاندا، به روایت یک ساکسیفونیست که دوست دختری در فرانکفورت دارد.

یک نمایشنامه عجیب، روانشناختی، نمادین و معناگرا که خیلی ساده در شصت صفحه همه حرفش رو می زنه. البته متن ساده است، اما پیچیدگی زیاد دارد. 

ماتئی ویسنی‌یک، نویسنده‌ی رومانیایی‌تبار از فرانسه در مورد نگارش کتاب می گه: 

می‌خواستم کمی از موضوعات سیاسی که تمام ذهن مرا مشغول کرده بود، دور شوم. دلم می‌خواست به دنیای دیگری نزدیک شوم، دنیای آشنایی با عشق، عشقی که مرگ را فریب می‌دهد...

داستان زن و مردی که ۹ شب رو باهم می گذرونند. انگار یه زندگی کامل. ساخت عشق و رویا و در نهایت شکستن مرز بین رویا و واقعیت و رسیدن به معرفت و شناخت. 
«اینا دیوونه ن، دیوونه ی دیوونه. اینا خیلی وضع شون خراب شده. اینا با بوی من معاشقه می کنن. با سایه م، با نفسم، با ضربان قلبم... من هیچ وقت ندیده بودم کسی این قدر حرص و ولعِ زندگی داشته باشه.»
از متن کتاب

        

          از آن ها که هرازگاهی دوباره خوانده شود...