این کتاب شرح مختصری از زندگی "خواجوی کرمانی" شاعر قرن 8 هجری است که با نگاهی به علم و دانش او، سلاطین و امرا و شاعران هم عصر وی، ممدوحان، مذهب و آثار و تالیفات، عرفان و تاثیر وی از شاعران دیگر نیز از قرآن و احادیث بررسی شده هم چنین اشارات تاریخی و اساطیری در اشعار وی بازگو گردیده است. ضمن آن که در کتاب به ویژگی های شاعری خواجو پرداخته شده که عبارت اند از کاربرد فراوان آرایه های لفظی، ابداع مضامین نو، تقاضا و کدیه، استفاده از قافیه ها و ردیف های دشوار، و بهره گیری از عنصر طنز. گفتنی است در پایان نیز گزیده ای از اشعار وی درج گردیده است.