متن کتاب را می‌شد درباره‌ی یک دوست خیالی هم در نظر گرفت و خب این در نگاه من نقص محسوب می‌شود. این‌که کلیت یک پیرنگ را بتوان با شخصیت دیگری پیش برد و نکته این‌جاست که شخصیت‌ها ویژگی دراماتیک ندارند که می‌شود جایگزینشان کرد.
هرچند قرار نبوده در این داستان درامی ساخته شود اما منحصر به فرد بودن اثر مهم است.
تصویرسازی‌های کتاب عالی بود.
        

          شما پیر می‌شوید اما شبحتان هیچ‌وقت پیر نمی‌شود.
        

          هیچ دلیل منطقی‌ای براش ندارم (حالا اگر نقاشی‌های فوووق العاده‌ش رو در نظر نگیریم)، اما عاشقش شدم.
        

          در نگاه اول به نظرم شبیه کتاب پوپوکوتالی امد،اما این بار از زبان دخترکی که او را شناخت و همراهش شد.
 اما جزئیات و ریزه کاری ها و خود لفظ شبح! تفاوت های زیادی رو ايجاد کردن.


https://taaghche.com/book/93406