کتاب اول، ورود به سرزمین قصه ها

همه کتابخونا با خوندن یک کتاب وارد یک سرزمین خاص و منحصر به فرد شدن که باعث شد چشماشون برق بزنه و بخوان یک بار دیگه تجربه اش کنن و همین باعث خوندن کتابای دیگه شد. همون کتاب باعث شد ما کتابخون بشیم. اون کتاب همیشه برامون خاص و مقدس باقی میمونه. برای من اون کتاب خاص طلسم آرزو بود. بزارید براتون یک قصه تعریف کنم: یک روزی بود و روزگاری بود. یک دختربچه ای بود که درسش خوب بود ولی کتاب نمیخوند. اون همیشه به همه سوالا جواب می داد و معلم شون خیلی دوستش داشت و این باعث حسادت بقیه شد. بعضی بچه ها تو روش میگفتن تو مغروری. اون تنها بود. درست همون وقتی که میخواست تو خودش گم بشه یک کتاب مثل یک نور تو تاریکی نجاتش داد. اون سفر کرد و با شخصیتای اون کتاب زندگی کرد. از ته دل عاشق کتاب خوندن و اون حس خوبش شد. بعدش شخصیتای کتاب دوستش شدن و اون با اینکه هنوزم بهش میگفتن مغرور و خودشیرین ولی حالا خودشو بیشتر دوست داشت و حس می کرد عوض شده. و بعدش شد یک کرم کتاب:) این داستان من بود. من با خوندن طلسم آرزو، الکس رو شناختم که یک نسخه ی موطلایی از من بود. چنان به وجد اومدم و چنان با شوخی های کانر خندیدم که حد نداره. الکس و کانر منو با خودشون بردن به اون سرزمینی که تو رویاهای اونا بود و بعد شد رویای من. بهتون پیشنهاد می کنم حتما این مجموعه کتاب رو بخونید. راستی... کتاب اول شما چی بود؟