یادداشت‌های سهیلا ملکی 🌾 (105)

وقتی غصه در خانه ات را می زند
        درمورد پذیرش احساس و به رسمیت شناختن اونه.
صفحه‌ی اول و دوم که هنوز غم رو به رسمیت نشناخته غم ازش جداست اما حال آدمه بده.
آخر کتاب بعد از پذیرفتن وجود غم، گرچه اون احساسه باهاشه ولی آدمه چقدر فعال‌تر و بهتره.
عاشق تصویرگری‌ش شدم.
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

0