تلخ ولی به یاد ماندنی...
بنظرم (پسران سالخورده) جلوتر و بهتر از (درخت به) بود...
 تجربه ای از موقعیت ها و شخصیت های خاص که برخلاف مجموعه داستان کوتاه قبلی نویسنده ، شخصیت هایش در ذهن می مانند و مخاطب را درگیر ساختن ادامه داستانشان میکنند...
 آدم های (پسران سالخورده) به دنبال معنای زندگی اند، در میان هجوم نا امیدی ها به دنبال امیدند و همگی در تعلیق می مانند تا مخاطب به دنبال راه حلی برایشان بگردد بلکه پایان دیگری برایشان رقم بخورد...
        

          «به چشم‌هایش زل می‌زنم؛ تنها روشنی‌های آن تاریکی.»
        

          دفترچه‌های تلفن کاغذپاره نیستند، عصاره‌ی خاطرات ته نشین شده در جدول های منظم‌اند.

کتاب، مجموعه‌ی ۱۳داستان از جناب حسام‌الدین مطهری است؛
داستان هایی درباره‌ی ما انسان‌ها
درباره‌ی رؤیاهایمان و خواسته‌هایی که بنا به دلایلی به حقیقت و واقعیت نمی‌رسند...
کتاب زیبایی بود و داستان آخر بنظرم جالب‌تر
        

          کتاب متوسطی بود اما ملموس و برگرفته از زندگی. مسائل اگزیستانسی موجود در غالب روابط امروزی.  بیش از این‌که بعد فنی کتاب برام قابل توجه و نقد باشه رد اندوه و خودافشایی که نویسنده از خودش به‌جا گذاشته بود من رو درگیر خودش کرد.
بخشی از این اندوه غبارگون خاکستری در زندگی خیلی از ماها درجریانه. با این‌وجود به‌خاطر تجربه‌ی کارکردن برادرم در فروشگاه زنجیره‌ای بیش‌تر از سایر داستان‌ها به سارای نزدیک بودم.
        

          پیشنهاد می‌کنم بخونیدش حتماً.
یک مجموعه که هر داستانش فضا و شخصیت‌پردازی‌های جالبی داره. و لحن و دیالوگ‌های جذابی که تا آخر داستان می‌کشونه شما  و.
خلاصه که بخونید، مرسی.
        

          مجموعه‌ای بود از داستان‌های کوتاه، با فضاسازی و شخصیت‌پردازی خوب و جذاب و البته در عین رئالیستی بودن داستان‌ها، تاریک و مغموم و در جست و جوی‌ حقیقت زندگی! 
نسبت به کتاب قبلی که از حسام الدین مطهری خواندم- درخت به- کتاب بهتری بود.