یادداشت‌های پریسا نصیری (82)

          با فراز و فرود زندگی در بیابان و قلعه‌های خراسان... با دختری که از غربت ایل، به فامیلی که هرگز ندیده پناه می‌برد... با مردی که نداری و چنته‌ی خالی‌اش، پا روی گلوی غرور و ابهتش گذاشته و او را خوار و خفه کرده... با فرهنگ دور و ناآشنای مردمان آن زمانه و دیار...  با کلمات و اصطلاحات ناشنیده و ناخوانده... حتی با نوشته‌هایی که توقع می‌رفت زیر تیغ سانسور رفته باشند، اما میان صفحات کتاب چاپ شده‌ی همین سال‌های اخیر، جا خوش کرده‌اند و خواندن این اثر فاخر را برای نوجوانان و جوانان کم‌سن و سال نامناسب کرده‌اند....
همراهی با تمام این‌ها را دوست داشتم.

        

          خبر بسیار ناگوار بود. ‌‌ ذرّیه‌ی رسول خدا در زنجیر اسارت پای به کوفه گذاشتند.  وقتی خبر به گوش «نجوی» رسید و چشمانش به نور جمال «ابومحمد» روشن شد، دیگر در کوفه قرار نگرفت. کهنه‌ترین پیراهنش را پوشید و خود را خاک‌آلود کرد و به میان اسرا رفت.
«فردا مسافرم» از اینجا شروع شد. همراهی با داغ خاموش نشدنی حسین و پسران و خویشان و یارانش، در قلب سکینه و رباب و....‌ تا رسیدن به مزار روح‌بخش رسول‌الله ادامه داشت.
کتاب فردا مسافرم
به قلم مریم راهی
از انتشارات نیستان
یکی از کتاب‌هایی بود که خواندن‌شان اشک و آه مصائب عاشورا و خاندان رسول‌الله را بر صورت و دل می‌نشاند.
        

          ماجراهای پروفسور فوفو و سحر، دختری دبیرستانی که کنجکاوی‌، پایش را به دنیای ناشناخته‌ای باز می‌کند، می‌تواند برای مخاطب با هر سنی جذاب باشد. حتی مادری سی و چند ساله که کتاب را برای دخترش از کتابخانه امانت گرفته اما خودش هم از خواندنش  لذت می‌برد!
        

          آشنایی با مژگان بیتانه در دوران دانشجویی، دورانی که او سرشار از انرژی و شوق برای کمک‌رسانی و فعالیت‌های اجتماعی بود، و سپس همراه شدن با او در مسیر ازدواج و زندگی پرفراز و نشیبش، با من و عقل و احساسم کاری کرد که نمی‌دانستم درباره‌ی این کتاب چه بگویم. همزمان هم هزاران حرف و نقد و تمجید داشتم، هم تهی از کلمه بودم. اصلا این حجم از پذیرش سختی‌ها و سکوت و همراهی، این کوه فداکاری در نظرم ناممکنی بود که مژگان انجامش داده بود.
چه می‌شود گفت به زنی که پس از گذشت از دره‌ها و ویرانه‌های هر مشکلی در زندگی‌اش، حالا فقط یک خواسته دارد، یک آرزو: خبری، تماسی، ارتباطی که او را به محمدش برساند.
ان‌شاءالله که به زودی این وصال حاصل شود.🤲🏻
        

          این کتاب با بیشتر کتاب‌هایی که درباره‌ی دفاع مقدس بوده و خوانده‌ام، فرق داشت. یک فرق خیلی خیلی بزرگ!
آن هم اینکه راوی کتاب که پسری ۱۷ ساله بود، به جای آنکه سر نترس و عشق تیر و تفنگ داشته باشد،  خیلی خیلی هم ترسو و از نگاه اطرافیان بی‌عرضه بود! اما یک تصمیم او را به جایی در جبهه‌ی جنوب می‌کشاند و...

ریتم کتاب جذاب بود. پیشنهاد می‌کنم بخونیدش🌱
        

          تعدد راوی‌ها، ناشناس بودن بعضی راوی‌ها و پرش‌های داستان از فضایی به فضای دیگر، در فصل‌های ابتدایی روند داستان را کند کرده بود، اما در ادامه ماجرا شفاف‌تر و جذاب‌تر شد.
در کل کتاب خوبی بود.
        

          همراه با تردیدهای حر بودم در انتخاب دوراهی سعادت و شقاوت،  که در حین واضح بودن، بسیار سخت بود...
        

          و   «ق»    حرف آخر عشق است
آن جا که نام کوچک من آغاز می‌شود...
از ایام نوجوانی که با شعرهای قیصر امین‌پور آشنا شدم،
تا روزی که خبر پروازش را شنیدم و ‌
زیر لب  «قطار می‌رود...» را زمزمه کردم،
تا امروز که ورق زدن این کتاب و غرق شدن در خاطرات و دنیای این اشعار را زندگی کردم.
گویا به چشم به هم زدنی گذشته است....
        

          خط سیر داستان به شدت مهیج و جذاب بود و اطلاعاتی که طی مقالات و کتاب‌ها به مخاطب داده می‌شد واقعا کاربردی و تکان‌دهنده بود.
اتفاقات اون آزمایشگاه که واقعا دردآور بود!
        

          حال و هوای شیعیان ساکن اروپا واقعا حال و هوای عجیبی بود، اینکه تو کشورهایی که مرکز بی‌دینی و فساده، بتونی عاشق امام حسین علیه‌السلام بمونی، پایبند هیئت و روضه باشی، راهی اربعین بشی، واسه منی که تجربه‌ی سفر اربعین رو نداشتم، یه کم دور از ذهن بود.
تو تصاویر ایام محرم یا اربعین، هیئات اروپا یا زائران اروپایی رو دیده بودم اما شنیدن قصه‌های هرکدوم از زبون خودشون دنیای دیگه‌ای داشت.
محبت و توسل به ائمه، تو شرایطی که خیلی برای مسلمانی چیده نشده، قطعا سختی‌ها و مشکلات خاص خودش رو داره، اما نگاه ائمه و کمک‌هاشون هم قطع به یقین تو این تثبیت ایمان بی‌تاثیر نبوده.
من که کتاب رو دوست داشتم
        

          تعریف این کتاب رو زیاد شنیده بودم، اینکه به ماجرای عشق بین یه پسر سنی مذهب و یه دختر شیعه پرداخته، اما حقیقتا این توضیح هیچ جذابیتی برام نداشت و نمی‌تونست جذبم کنه، تا اینکه تو بخش نظرهای مربوط به کتاب تو برنامه‌ی طاقچه دیدم این کتاب به #امام_زمان_عج هم پرداخته. این شد نقطه عطف نظرم راجع به خوندن یا نخوندن این کتاب.
کتاب رو از بخش طاقچه بی‌نهایت دانلود کردم و تو بخش اول مطالعه ۲۰درصد، بخش دوم ۷۰ درصد و در بخش سوم تمومش کردم. راضی بودم و این خوشحالم کرد.
        

          کتاب ژانر تخیلی داره با الهام از #سندروم_هاچینسون_گیل_فورد_پروگیا که نوعی اختلال بسیار نادر مادرزادی هست.
کودکان مبتلا به این سندروم از نظر روند طبیعی رشد و تکامل با بقیه تفاوت دارن و نهایتا تا ۱۳، ۱۴ سال عمر می‌کنن. طی این ۱۳ سال به اندازه ۷۰ سال پیر میشن و با بیماری‌های کهولت سن از دنیا میرن.
اما توی این داستان آقای باتن صاحب کودکی میشه که از بدو تولد مثل پیرمردهای ۷۰ساله‌اس و هرچقدر سنش می‌گذره، جوانتر میشه!
مثلا وقتی ۲۰سال از عمرش گذشته انگار که ۵۰ساله شده باشه و....
داستان کم‌حجمی بود که یک روزه تموم شد.
اگه دوست داشتید می‌تونید بین رمان‌های رایگان برنامه‌ی طاقچه پیداش کنید.
        

          شناخت امیرالمونین علی علیه‌السلام از زبان یه غیرمسلمان، هم جالب و خوب بود، هم تا حدی غم‌انگیز.
به دلیل اینکه یه جاهایی از کتاب می‌دیدم اینقدری که اون کشیش درباره‌ی امام ما مسلمونا تحقیق کرده و اطلاعات به دست آورده، شاید ما مسلمونا تلاش نکنیم و به شناخت واقعی نرسیم
        

          بازخوانی رمان را به عشق رسیدن به ارمیای کوه‌نشین شروع کردم.
فصل‌های دیگر گاهی گنگ و گاهی بیش از حد شعاری و گاهی ملموس بودند.
اما قلم رضای امیرخانی قطعا خواندنی‌ست، حالا با هر جزئیاتی!
        

          برداشتم از اسم کتاب، با چیزی که با آن مواجه شدم زمین تا آسمان فرق داشت!🙄
تصورم از این کتاب ماجرای نفوذ به دولت و قلابی بودن یکی از وزرا بود، نه وزیری که مدافع حرم است و کسی با نام و مشخصاتش قصد سوریه رفتن می‌کند!
فراز و فرود داستان مناسب و گریزهایش به گذشته و حال به اندازه و به جا بود.
و جذاب‌ترین نکته‌اش در پی‌نوشت آمده بود که شیرینی و جذابیت کل داستان را چند برابر کرد.
        

          با خبر شدن از عاقبت ۴ خواهری که ساعت‌های زیادی از عمرم پای دیدن کارتون آن‌ها گذشته بود، واقعا برایم جذاب بود.
اگر با زنان کوچک زندگی کرده‌اید، حتما از این کتاب لذت خواهید برد.
        

           قوت قلم نویسنده و مترجم برای ایجاد جذابیت و کشش در داستان، روایت جزئیات و... خوب بود، اما خط سیر داستان با تفکرات و تصورات عرف جامعه‌ی ما تضاد زیادی داشت ؛ که باعث شده مطالعه‌ی این کتاب رو به سنین نوجوان و جوان پیشنهاد نکنم.
شخصیت مبارز و پرتلاشِ اِلای ادینبورگی رو دوست داشتم، اما قطعا تو بزنگاه‌های زندگی، تلاش می‌کردم جور دیگه‌ای فکر و انتخاب کنم.
        

          کتابی که حدود ۸ سال قبل برای اولین بار خواندم و از آن زمان تا حالا، بیش از ۵ بار همه‌ی جلدهایش را خط به خط پیش رفته‌ام.
زمانی که خوره‌ی ژانر وحشت به جانم افتاده بود، این مجموعه پنجره‌ای تازه بود، نگاه و روایتی نو. از ژانر خون‌آشام‌ها آثار زیادی را خواندم، اما تنها کتابی که به جای عشق به نوشیدن خون و کشتار انسان‌ها، عشق به انسان و ترک کشتار آن‌ها را روایت کرده بود، این مجموعه بود...
جزئیات داستان آنقدر جذاب و بکر است که بارها خواندنش هم تکراری و خسته‌کننده نخواهد بود.
        

          متن روان و جذابیت داستان عالی بود، شخصیت‌پردازی داستان برای تمام سنین  گیرایی لازم را داشت.
فقط نمی‌دانم جلد دوم این داستان چاپ شده یا نه؟
        

          ‌لحن به لحن، 
زبان به زبان،
نفر به نفر،
نگاه به نگاه،
روایه به روایت،
با هر روایت دلم را چون کبوتری به دورتاب گنبد طلایی بردم،
با هر نگاه خیره به گنبد و ضریح، چشم دوختم و بغض کردم،
با هر خادم عاشقی، حظ بردم از نگاه کرم ضامن آهو.
ندیده، روی تک تک حکاکی‌ها و آینه‌کاری‌ها و سنگ‌تراشی‌ها دست کشیدم و چشمانم تار شد از ندیده‌های دیده شده...
چرا تا این سن، این قدر کم سعادت بوده‌ام؟!
فقط ۲بار نفس کشیدن در هوای حریمش، خیلی ناچیز است...😔