یادداشت‌های محمدرضا عطائی (16)

          تا پیش از این، ایشون رو نمی‌شناختم.  خواندن کتاب رو توصیه می‌کنم. انقدر در دنیای مدرن دل‌مشغولی‌ها زیاد شده که نگاهمون به زندگی تغییر کرده. خواندن روایت‌هایی این چنین، که به افسانه بیش‌تر شبیهه تا واقعیت، برای انسان مشوش امروزی لازمه
        

          جلد اول، خلاصه شده تاریخ ایران پیرنیا (مشیرالدوله) است. ولی بسیار ناشیانه خلاصه شده است. در برخی قسمت‌ها، حتی وسط جمله بریده شده. یعنی جمله به آخر نرسیده و از یه جای دیگه شروع شده. غلط‌های املایی هم به گمانم در کتاب دیده بودم
ولی در مجموع با توجه به ارزون بودن این دوره چهارجلدی و فقر اطلاعات تاریخی مردم، قابل توصیه است
برای طرح روی جلد هم به نظرم بهتر بود از رنگ‌های پرچم ایران استفاده می‌شد. یعنی کامل رو سفید و ایران رو سبز می‌نوشتند و البته از بالا به پایین می‌نوشتن و ایران رو بزرگ‌تر در وسط کتاب کار می‌کردند
        

          یکی از مظلومیت‌های اهل‌بیت اینه که متاسفانه به زندگیشون به اندازه کافی پرداخته نشده. چه برسه که بخواد به خانوادشون پرداخته بشه. این اولین کتابیه که دیدم در مورد مادران اهل‌بیت نوشته شده و متاسفانه حق مطلب رو ادا نکرده
اصلا قلم نویسنده رو دوست نداشتم و سبک کارشون رو هم نپسندیدم
به نظرم یکی دو جا دیدم در ترجمه اشتباه کرده‌اند که البته شاید سهوی بوده یا در نشر خطا صورت گرفته
از نظر تاریخی هم به برخی مطالب نقد دارم. مثلا این که پیامبر رو به علت شیوع بیماری فرستاده بودن بین اعرابی‌ها که خب اگر این طور بود بقیه هم باید می‌رفتن یا لااقل عباس‌بو عبدالمطلب هم که در اون زمان طفل بوده باید می‌رفته
یا در مورد مادرانی که کنیز بوده‌اند، روایات متفاوتی وجود داره که شاید بهتر بود از نظر تاریخی بیش‌تر بهش پرداخته بشه
        

          خود گلستان و بوستان که نیازی به تعریف نداره. در مورد تصحیحش نمی‌تونم نظر بدم چون سایر نسخه‌ها رو ندیده‌ام. ولی تعریف تصحیح فروغی رو زیاد شنیدم.
خط کتاب هم بد نیست. کاغذها گلاسه است ولی یه جاهایی کاغذها به هم چسبیده و متاسفانه خراب می‌شه
نکات و توضیحات نداره که البته تو این سبک کارا مرسوم نیست توضیحات اضافه کنن
        

          از مزیت‌هاش اینه که دیدگاه اقتصادی درش پررنگه.
        

          داستان بسیار خوبیه و به نظرم به اندازه لیاقتش بهش توجه نشده. سبک و حال و هواش و نقطه نظر نویسنده با هم‌عصرانش کمابیش یکسانه. ولی به نکات ریز و عمیقی پرداخته که خارج از زمان نویسنده است.
        

          خیلی معمولی. اصلا به پای فرانکی پرستو نمی‌رسه.ایده تکراریه و پرداختش هم معمولیه و صرفا برای گذران وقت مثلا در مترو یا ترافیک مناسبه.
        

          حقیقتا شاهکاری از مرتبه شاهکارهای ادبیات روس و فرانسه است. خیلی لذت بردم و هرچند از نظر فکری و نظری با نویسنده هم‌داستان نیستم، قصد دارم دوباره این کتاب رو مطالعه کنم.
هم شخصیت‌پردازی خوبی داره و تیپ‌های مختلف آدما رو به صورت سمبلیک نمایش می‌ده، هم به بحث مهاجرت و مهاجران انقدر خوب پرداخته که انگار داره برای مهاجرین امروز صحبت می‌کنه.
        

          اصلا خوب نبود. مطالب خیلی پراکنده بود و مولف نتونسته بود نظم خوبی بهشون بده. لااقل برای این عنوان مناسب نبود. اصلا کتابی تاریخی نیست
        

          سوگیری داره. و متاسفانه سوگیریش رو خیلی خوب پنهان کرده و اگر کسی در این زمینه مطالعات دیگری نداشته، توصیه نمی‌کنم این کتاب رو بخونه
        

          لذت بردم. هرچند برخی قسمت‌ها شاید از فرم سفرنامه خارج می‌شد ولی نوع نگاهشون و البته مطالب کتاب واقعا جذاب بود و خوشم اومد.
        

          تلاش خوبی صورت گرفته که پیوستگی مطالب داشته باشه ولی بازم پیوستگی و انسجام کافی وجود نداره.
البته حرف‌های به درد بخوری از رهبری رو در این کتاب خوندم که تا قبلش به گوشم نرسیده بود و به نظرم جالب بود.
        

          این کتاب رو هم در اواخر نوجوانی خواندم. خاطرات نیکسون رییس جمهور اسبق آمریکاست. شاید تصور این باشه که واقعا مردان بزرگ تاریخ رو داره معرفی می‌کنه، اما منظورش چیز دیگریه. در اصل از برخی از کشورها، یه نفر رو که خودش باهش ملاقات کرده بوده و به نظرش قابل اعتنا بوده رو معرفی کرده. مثلا از آمریکا مک‌آرتور، از انگلیس چرچیل، از آلمان کنراد آدنائر، از فرانسه دوگل، از شوروی خروشچف و الی آخر. همین که مثلا از شوروی خروشچف رو انتخاب کرده به نظرم راهنمای خوبی باشه برای این که انتخاب این افراد چگونه بوده.
متن طبیعتا بسیار سوگیری داره و اصلا هم تلاشی نداشته که این سوگیری رو بپوشونه. ولی برای شناخت نگرش افرادی مثل نیکسون و برخی وقایع تاریخی خوبه. من دوسش داشتم.
        

          دکتر یرواند آبراهامیان یه ارمنیه آمریکاییه که در بین قشر دانشگاهی ایران خیلی شناخته شده است و سکولارها بهش علاقه زیادی دارند.
این کتاب رو در اواخر نوجوانی خواندم و واقعا لذت بردم.
این کتاب در اصل پایان‌نامه دکتری تخصصیش بوده که در ابتدا چون فکر می‌کرده انقلاب اسلامی ناشی از تلاش چپ‌ها بوده، قرار بوده متمرکز روی حزب توده باشه اگه درست خاطرم باشه. خلاصه در حین تحقیقاتش می‌بینه که اینطور نیست و قضیه عمیق‌تر از این حرفاست و ریشه‌هاش به انقلاب مشروطه می‌رسه و تحقیق رو باید لااقل از انقلاب مشروطه آغاز کرد.
نگاهش به اسلام و جریان اسلام انقلابی شیعی خیلی سطحیه و مشخصه که لااقل هنگام نوشتن این کتاب درک درستی از خوانش امام خمینی از اسلام نداره. ولی از نظر بررسی اسناد و نثر علمی، خیلی قابل احترامه و واقعا کتابش ارزش خواندن و حتی دوباره خواندن داره. خصوصا که ارجاعات خوبی هم داده.
        

          برای شناخت اسلام حقیقتا لازمه. و ضمنا ابعاد دیگری از شخصیت امام خمینی رو آشکار می‌کنه
متنش ثقیل و به سبک فارسی متکلف دوره قاجار و پهلویه.
حتما باید خوندش. من یه بار در دوران نوجوانی و بار دیگر در جوانی این کتاب رو مطالعه کرده‌ام.
حدود سی حدیث اول اخلاقیه و مابقی عرفانیه که شرحشون سنگینه و فهمش نیاز به دانستن فلسفه و عرفان داره. اما احادیث اخلاقیش برای همگان قابل استفاده و حتی ضروریه