کتاب بسیار روانی است. داستان‌های کوتاه و تامل برانگیز از این عالم دارد. فکر می‌کنم برای نوجوانان هم پیشن اد خیلی مناسبی باشد. 
کمی شبیه به کتاب «کهکشان نیستی» است اما حداقل پنج پله پایین‌تر و ساده‌تر؛ همین هم کتاب را برای نوجوانان مناسب می‌کند. 
نکات آموزندهٔ زیادی در مسیر سلوک دارد.
          

            زندگی‌نامه‌ها و کتاب‌های خاطرات علما و عرفای بزرگ، در عین نکات آموزنده‌ و سازنده‌اش همیشه برایم نوعی دافعه هم دارد. وقت خواندن این‌طور کتاب‌ها یک فاصله عمیق بین خودم و سوژه کتاب حس می‌کنم. درصدی از این حس از جنس غبطه است و اینکه من نمی‌توانم اینقدر تقوا پیشه کنم یا اینقدر عبادت کنم یا ریاضت پیشه کنم، درصدی‌اش هم این است که اساسا این افراد را فارغ از زندگی و دغدغه‌های مردم عادی می‌بینم...

اما کتاب «گوهر شب‌چراغ» هیچ حس فاصله‌ای ندارد. پر است از حس لذت و شعف؛ می‌نشاندت به تماشای یک زندگی دوست‌داشتنی در راه خدا. مرد مردم‌دار، ساده، خوش‌اخلاق و ظاهراً شوخ‌طبع، کسی که همه زندگی‌اش را خرج دین خدا و خلق خدا (و دین خلق خدا!) می‌کند و این کار را آنقدر زیبا انجام می‌دهد که خوش‌ات می‌آید. اولین بار حین خواندن اینطور کتاب‌ها بود که از ته دل دوست داشتم سوژه کتاب را از نزدیک می‌دیدم!

قطعا دلیل مهم حس نزدیکی من با سوژه کتاب، نویسنده است. اولا قلم خوب و زاویه دیدهای مناسبی انتخاب کرده، ثانیا برش‌هایی از این زندگی را برگزیده که کنار هم بتوانند چنین حسی را القاء کنند. مثلا به طور عامدانه از ذکر داستان‌هایی از زندگی «حاج شیخ غلام‌رضا» که کرامات او را بیان کرده‌اند خودداری کرده چرا که معتقد است «بالاترین کرامت، بزرگواری های اخلاقی است»...

دیگر آن که: بسیاری از کتاب‌ها و خاطرات این‌چنینی، به مخاطب این را می‌رسانند که این حضرت عالم عارف در دنیای خودش با شاگردان و هم‌درسان خودش غرق بوده و بزرگترین هنر اجتماعی‌اش زهد زیادش بوده! غالبا خانواده‌اش هم قربانی زهد او...حاج شیخ غلام‌رضا ی این کتاب هم زاهدانه زندگی می‌کند اما آن حس منفی بی‌اعتنایی به جامعه کوچک (خانواده) و بزرگ (وضعیت کشور و وضعیت مردم) را از خاطراتش نمی‌گیریم...
          

            این کتاب رمان نیست و هر بخش آن داستانک‌هایی از زندگی حاج شیخ غلامرضا یزدی و از زبان راویان مختلفی است. برای مثال بخشی از کتاب از زبان نویسنده کتب سیاحت غرب و سیاحت شرق یعنی آقا نجفی قوچانی، هم‌حجره‌ای حاج شیخ در دوران طلبگی است. البته چینش داستان‌ها به نحویست که گذر زمان و پیر شدن شخصیت اصلی کاملا حس می‌شود.

بیشتر عمر شیخ غلامرضا به تبلیغ آموزه‌های دینی چه با گفتار و چه با رفتار صرف شده است به نحوی که مورد احترام علمایی مانند آیت الله بهجت و علامه جعفری و شهید مطهری و سایرین قرار گرفته است. به همین خاطر نویسنده نیز به روایت زندگی سخت جوانی، مجاهدانه میان‌سالی و زاهدانه پیری پرداخته است.

نکته قابل ستایش این است که نویسنده در ابتدای کتاب اشاره کرده که اصل داستان‌های روایت شده مستند است ولی جزئیاتی با توجه به سبک داستان‌نویسی اضاف شده است؛ البته که اگر ذکر نمی‌شد هم این مسأله قابل حدس بود ولی رو راستی نویسنده با مخاطب در روایت از شخصیت‌های واقعی شایسته احترام است. 
          

            یادمه زمانی که با کهکشان نیستی آشنا شدم،عرفان توحیدی آقای قاضی بسیار در من تاثیر گذاشت، (کلا یکبار دیگر همچنین تاثیر عمیقی روقبلا تجربه کرده بودم، اون هم زمانی که یک دبیرستانیِ تجربی خوانده بودم و برای اولین بار با اثبات ملاصدرا درمورد فقر ذاتی انسان مواجه شدم)  هر چقدر آن عرفان توحیدی تاثیر عمیق داشت، این نوع از سلوک؛ آن هم در اجتماع در من تاثیر عمیق تری گذاشت. هرچقدر از اتفاقات کهکشان نیستی متعجب شدم ، از اتفاقات شیخ غلامرضا چندین برابر متعجب شدم. هرچقدر آقای قاضی برای من الگو بود، چندین برابر شیخ غلامرضا الگو شد. خلاصه که کتاب برای من کهکشان نیستی ای بود، بسیار کم حجم تر و عمیق تر .
پ.ن: برای من اینجوری بود و حکماً برای بقیه اینطور نخواهد بود. من "دلی" با این شخصیت ارتباط بیشتری گرفتم.
          

            💛#گوهر_شب_چراغ
💛نویسنده:#مظفر_سالاری
💛ناشر:کتابستان معرفت
این اثر، برگ‌هایی از زندگی حاج شیخ غلام‌رضا یزدی را به‌صورت داستان‌هایِ کوتاهِ مستند دربر دارد. از وی کراماتی همچون طی‌الارض، تصرف در اشیا، اطلاع از آینده و آگاهی از مافی‌الضمیرِ دیگران نقل شده است
.
💛قسمتی از متن کتاب:
درس می‌خوانم که آدم شوم، دلم نرم شود، تربیت شوم، تسلیم خدا باشم، دست افتاده و گرفتار را بگیرم، نه اینکه درس بخوانم برای درس. درس می‌خوانم که توحیدم کامل شود، نه اینکه درس برایم بشود هدف و بت.

.
پ.ن:یه کتاب عالی دیگه از این نویسنده خوش قلم
پیشنهاد میکنم 💛☺️
کم حجم و  خوش خوان و آموزنده👌
          

            اغلب مردم زمانی که اصطلاح سیر و سلوک را می‌شنوند، دوری از دیگران، رنج و سختی و تعابیری این‌چنین در ذهنشان نقش می‌بندد؛ اما این درک و دریافت عامۀ مردم است که روایت‌های مقابل آن بسیار وجود دارد. مظفر سالاری در «گوهر شب‌چراغ» زندگی مردی را روایت کرده است که در نقطۀ مقابل باور عامیانه در مورد سیر سلوک قرار دارد. حاج شیخ غلامرضا یزدی، از مراجع خوش‌نام در ابتدای قرن چهاردهم هجری شمسی است که زندگی او موضوع کتاب حاضر قرارگرفته است. زندگی ایشان در دورۀ پهلوی اول و دوم آکنده از سیر و سلوک عملی و علمی است که تلاش دارد یاد خداوند متعال را در دل‌ها زنده‌ نگه دارد. کتاب مجموعه‌ای مستند از زندگی شیخ غلامرضا یزدی است که با عنصر خیال در داستان‌های کوتاه روایت شده است.
          

            سلام و نور 
کتاب برگهایی شیرین و آموزنده از زندگی حاج شیخ غلامرضا یزدیست .
جملاتی از کتاب 
 _توکلت به خدا باشد. به فرض که گناهی  کرده باشی، خدا توبه پذیر و مهربان است. ان شاء الله هرچه رضای اوست. 

_ اگر با خدا معامله کردید خرابش نکنید. حیله و تقلب در کار نبلشد. کسی که با خدا معامله میکند باید خیالش راحت باشد که ضرر نمیکند.


قلم آقای مظفر سلطانی رو دوست دارم ، داستان های تاریخی و روایی  رو روان و شیوا بیان میکنند. ان شاءالله قلمشون مانا باشه و بازم برامون بنویسند .