یادداشت‌های سارا.م (73)

            این کتاب رو دوست داشتم، داستان بامزه ای داشت.
داستان پسرکی است بیمار که روزهای پایانی عمرش رو می گذرونه و هر روز خودش رو بنا به پیشنهاد مامی صورتی به ده سال تبدیل می کند‌. توصیف این ده سال ها واقعا جالب بود. 
باور ها و عقاید نویسنده با عقاید ما متفاوت است، اما خیلی آسیب زننده نیست.
از بخش مورد علاقه کتاب ملاقات با خدا بود، خیلی حس زیبایی داشت. اونقدر دل نشین که در زندگی خودت به دنبال رد این ملاقات ها می گردی.
و لفظ «خداجونی» رو خیلی دوست داشتم. شیرین و پر از صمیمیت و کودکانه.
          

            این کتاب قسمت دوم کتاب «یکی از ما دروغ می گوید» هست.
داستان از لحاظ معمایی خوب بود، اون قدر که تا پایان هیچ حدسی از ماجرا نداشتم، اما در مورد کتاب اول، تا حدودی معمای داستان قابل حدس بود.
روند داستان از ابتدا خوب شروع شد تا اینکه در اواسط داستان سطحش رو خیلی پایین میاره اونقدر که دیگر ممکن کنار بذاری و بعد از گذر از بی هیجانی، داستان یک اوج می گیره و اتفاقات پرهیجان پشت سرهم رخ می دهند تا به پایان برسی. در کل خوب بود و نمره قابل قبولی می گیرد.
داستان از بیان سه نفر، فیبی، میو و ناکس بیان می شود. اما شخصیت پردازی مثل کتاب اول نیست و اون ارتباطی که خواننده با شخصیت ها باید پیدا کنه، خیلی شکل نمی گیره. 
مسائل جنسی توش بیان میشه که لازمه رده سنی خواننده بالاتر از ۱۷ سال باشه.
          

            داستان جالبی بود. کوتاه و دل نشین  و روان. 
داستان یه دختر بچه یازده ساله که با داستان چشمه ای مواجه میشه که زندگی ابدی می بخشد و این زندگی ابدی رو در خانواده تاک می بیند.
شاید برای همه زندگی ابدی جذابیت داشته باشه و این آرزوی خیلی ها باشه اما در این کتاب به عواقب اون اشاره می کنه.
حرف های تاک نسبت به فلسفه زندگی و مرگ رو دوست داشتم، باعث میشه خواننده نوجوان بیشتر راجع به آن فکر کنه.
 از تصمیم وینی، دختر بچه قصه در انتها راضی بودم. پایان قصه رو دوست داشتم.
          

            کتاب قشنگی بود. ماجرای سرگرم کننده و پرکششی داشت. داستان یک پرونده قتل که چهار نوجوان مظنون آن هستن.
عنوان کتاب و عکس روی جلد غلط اندازه، اما وقتی ماجراها از دید مظنونین بیان میشه من به عنوان خواننده یک لحظه هم به نیت و برانوین و کوپر و ادی شک نکردم چون خیلی واضح داره احساساتشون و افکارشون رو بیان میکنه و خب طرف به خودش دروغ نمیگه یا فیلم بازی کنه. 
اصولا کتاب با ژانر معمایب بخونی و بخصوص با یک پرونده قتل ناخودآگاه به همه چیز بادقت بیشتری توجه میکنی. یعنی تمام حرف ها و جزئیات مهم میشن. پس کی میمونه که بتونه قاتل باشه؟! اینجاست که انگیزه قتل مطرح میشه و خب معمای داستان حل میشه. من از نیمه کتاب به حدس درست رسیدم اما روند کل ماجرا نامعلوم بود و همین قصه کتاب رو جذاب میکرد.
چیز دیگری که نمی فهمم بیان تاریخ و ساعت بالای هر بخش بود، اول فکر کردم مهمه اما دیدم نه، توجه نکردن بهشون خیلی هم مهم نیست.
در کل کتاب خوبی بود و پیشنهاد می کنم که بخونید😉
          

            این کتاب رو وقتی نوجوان بودم خوندم. وقتی عنوان کتاب رو دیدم یاد رمان کوری از ژوزه ساراماگو افتادم که مناسب سن و فهم منِ نوجوان نبود، اما خونده بودم. اما این کتاب بیشتر به جانم نشست چون نثرش و داستانش و فضاسازی اش رو دوست داشتم.
کل کتاب امید رو تزریق می کرد و اینکه برای رهایی و نجات باید تلاش کرد و سختی رو به جون خرید و خب در آخر یک باور قدیمی و امداد غیبی می تونه ورق رو به نفع خوبی برگردونه. برای یه نوجوان واقعا مناسبه.
          

            خیلی انتظاراتم از این کتاب بالا بود، ولی خب این انتظارات برآورده نشد. داستان در مورد شهری است که با یک آزمون رو به رو می شه و باید مردم شهر بین خیر و شر یکی رو انتخاب کنند. 
از نکات مثبت داستان طراحی مکالماتی بود که بین دوشیزه پریم و مرد غریبه بود و داستان های قدیمی شهر ویسکوز. این قسمت ها رو دوست داشتم.
          

            خب این کتاب با فرهنگ ما خیلی همخوانی نداشت برای همین خیلی ارتباط نگرفتم با داستان، در این کتاب قصه ی دختری روایت میشه که در شب تولد سی سالگی اش به صمیمی ترین دوستش خیانت میکند و حالا باید با عواقب این کار کنار بیاد. با موضوع مشکل داشتم، اما توصیفاتش از احساسات قهرمان داستان رو دوست داشتم. داستان خیلی آبکی بود از تم خیانت و احساس گناه و عشق بود.
من این کتاب رو به صورت صوتی با صدای خانم زیبا بروفه گوش دادم. خوانش این کتاب رو دوست داشتم و اینکه باید بگم دلیل این طراحی جلد رو درک نمیکنم، شاید باید عکس دوتا تاس با ارقام شش و پنج می بود. یعنی من بودم این نما رو برای جلد انتخاب میکردم.
          

            بعد از حدود خواندن سه جلد از مجموعه انتظار داری با قهرمان داستان که کل مجموعه به نامشه (سیپتیموس) ارتباط خاصی بگیری یا چه میدونم اون رو جدای از بقیه بدونی، اما واقعا این طور نیست. خود من بشخصه باهاش ارتباط نگرفتم، هیچ جذابیت خاصی برام نداشت و شخصیت های دیگر رو بیشتر از اون دوست داشتم. 
این کتاب از مجموعه یکم خسته کننده بود. باز اضافه شدن شخصیت های جدید و اینکه خدایا کی این روند تموم میشه. داستان هیجان انگیز هست اما اگر مجموعه داستان های دیگر رو خونده باشی این مجموعه خیلی چنگی به دل نمی زند. 
          

            داستان فوق العاده است اما خواننده بایک چالش بزرگ روبه روست، توضیحات و بیان بیش از حد جزئیات. اما باید بگم که نویسنده از بیان این همه جزئیات هدفی رو دنبال میکند و اتفاقاتی که در کل مجموعه رخ می دهد وابسته به همین جزئیات کاملا بی اهمیت است.
یادمه وقتی می خوندم، خیلی ها گله داشتند که خیلی حوصله سر بر است، اما برای من یک کتاب عالی بود چون قصه کتاب رو خیلی دوست داشتم.
          

            بعد از انتقام اپال شاهد یک تغییر فاحش در کشش داستان هستیم و این کتاب یکم برام خسته کننده شد. اما خوب بود. یک نکته ای که برام در طول کتاب ها جالبه، تغییر شخصیت آرتمیس است. آرتمیس در کتاب اول یه نوجوان پررو و غیر قابل کنترل معرفی می شود و در طی روند اتفاقاتی که براش می افتد به یک پختگی می رسد و سیر این تحول واقعا منطقیه و یک جورهایی احساس میکنی که رو تو هم این تغییر رو ایجاد می کند.
          

            بعد از خوندن هر قسمت از این مجموعه سطح انتظار بالا میرود و خب باید بگم هیچ وقت ناامید نمیشی. تو این کتاب شاهد این هستیم که آرتمیس گند میزندو باعث میشه که باتلر تیر بخورد و خب تنها با جادوی اجنه درمان میشود، پس دوباره شاهد همکاری بین اجنه و آرتمیس می شویم. 
ولی خب اجنه به یک شرط به آرتمیس کمک می کنند، که خاطراتش با اجنه رو فراموش کند. خب از اونجایی که مجموعه ادامه دارد، با خودت این فکر رو می کنی که حتما آرتمیس یه جوری این شرط رو می پیچونه اما داستان همیشه اون چیزی که میخوای نیست.