یادداشت‌های Tida (33)

          این کتاب رو باید با توجه به معنی پشت داستان خوند وگرنه خیلی مسخره میشه. 
خودم از داستانش لذت نبردم. فقط گاهی توصیفات جذابی داشت و شخصیت نیک که راوی داستان بود رو دوست داشتم. احتمالا چون تنها کسی بود که شخصیتش ملموس‌تر بود و بقیه چون از طبقه مرفه بود یا سعی میکردن شبیهشون بشن خیلی شخصیت رو اعصابی داشتن. 
به طور کلی اگه مجبور نبودم احتمالا کتاب رو رها می‌کردم. 
و اینکه خوندن کتاب همراه با فیلم باعث شد بهتر متوجه توصیفات بشم. 
درکل قبل خوندن به این نکات توجه کنید: سبک کتاب درام و عاشقانه است. اگه دوست دارید درمورد جامعه آمریکایی اطلاعاتی داشته باشید (چند دهه قبل) این کتاب خوبیه. 
        

          به زور تمومش کردم و نصف کتاب رو عملاً فقط ورق زدم تا تموم بشه. اصلا باهاش ارتباط نگرفتم و نمی‌فهمیدم می‌خواد چی بگه یا اگه چیزی میخواست بگه خیلی طولش میداد و خسته کننده بود. 
بجز دیدار اتفاقی با دوست خیالی و ذائقه از کجا می‌آید بقیش رو دوست نداشتم. 

        

          شبیه یه فیلم بود 
به شدت کنارش حس خوبی داشتم. 
اون شور و هیجان رمان‌های امروز رو نداره ولی دلت می‌خواد بشینی و بخونی و با زندگی دزیره همراه بشی. خیلی دلچسب بود. 

        

          کتابی نیست که به درد هرکسی بخوره. 
قبلا از خوندنش خوب سرفصل‌هاش رو نگاه کنید و ببینید ارتباط برقرار می‌کنید یا نه. 
برای من خیلی جاها بود که باهاش همزاد پنداری کردم و چندین تیکه‌اش رو خیلی دوست داشتم. 
ولی خب نمی‌تونه کتاب خفنی باشه.  یه تیکه‌هاییش کسالت بار میشه و اگه با باقی تکیه‌ها نتوانید ارتباط بگیرید قطعا کتاب خیلی بدی میشه براتون. 
به هر حال کتابش همونی بود که من می‌خواستم، یه کتاب که شبیه خودم باشه تاحدودی. 
        

          یه بدی داره نوشتن یادداشت بعد تموم کردن کتاب، اونم اینکه تو یه حال و هوای قشنگی هستی و فقط میخوای با غصه به کتاب خیره بشی که داستانش تموم شد. 
خیلی برام شیرین بود، انگار نشستم انیمه دیدم و خودم تجربش کردم. با اینکه ممکنه داستان بچگونه‌ای باشه ولی من خیلی ازش لذت بردم. 
لحظات شیرینی بود. 
        

          خوشحالم که با کتاب صبر کردم و گذاشتم ببینم ازش خوشم میاد یا نه. و خب دوسش داشتم هرچند هنوز جلد اول رو نمی‌پسندم. میتونم بگم حتی ناراحت هم هستم که تموم شد :) 
این جلد واقعا یه سرورگردن خفن‌تر بود. و داستانش خیلی باحال شد. 

        

          یه کلی نظر منفی دارم ولی کیف داد خوندنش😭😂
با شخصیت اصلی اصلاااا کنار نمیام. 
خیلی کلیشه‌ای بنظر می‌رسید تا صفحه دویست 
و تازه دویست به بعد دیگه بی‌حوصله نمی‌خوندم و هیجان داشتم. 
خواستید بخونیدش بدونید خیلی چیز خفنی نیست ولی داستانش کیف میده و سرگرمی خوبی می‌تونه باشه.
مجیستریوم که نویسندش همین نویسنده است بیشتر دوست داشتم و بنظرم داستانش خیلی خفن تر بود. 
اگه میخواید این کتاب رو بخونید حتما به رده بندی سنیش توجه کنید. 
        

          الغارات کتاب خوبی بود، ساده و روان. و خب نصف این داستان‌ها رو من توی پس از بیست‌سال خونده بودم. 
بیشتر از همه جذب این شده بودم که خیلی از حرف‌هایی که امام علی گفته و بین ما معروف شده در چه زمانی و بخاطر چه اتفاقی گفته شده. از این لحاظ بنظرم خوبه که این کتاب رو بخونید. 
 اونهایی که مطالعه تاریخی دارن این کتاب می‌تونه براشون خیلی موارد جدیدی نداشته باشه و بیشتر به درد نوجوان و جوان بخوره. 

        

          مجیستریوم تموم شد :) 
دلم براش خیلی تنگ میشه. 
این جلد آخر رو خیلی خیلی دوست داشتم. 
کالم شخصیتش خیلی پیشرفت کرده بود و بنظرم داستان اصلا کلیشه‌ای پیش نرفت. از اینکه نویسنده‌ها داستان رو خیلی کش ندادن واقعا راضیم. و خب کلا شخصیت‌ها بزرگ تر شده بود، شبیه کتاب‌های قبلی نبود که واقعا بچه بودنشون رو حس کنی (اینی که گفتمم نکته مثبته چون اونا واقعا بچه بودن و باید احساس می‌شد بچه بودنشون.)
خلاصه که شما هم رفتید تو لیست بهترین کتاب‌های تخیلی‌ای که خوندم.
        

          (حس میکنم نباید برای هر جلد بنویسم. )
به هر حال بعد از چند هفته این جلد رو هم تموم کردم و راستش با این جلد  بجز چندتا قسمت و اخراش خیلی حال نکردم. 
ولی از یه چیز این کتاب خوشم میاد و همون جریان اینه که نقش اصلی آدمی نیست که خیلی کول و خفن باشه، شاید چون یه کتاب نوجوانانه است؟ و یا هالی بلک این شکلی می‌نویسه؟ به هر حال از این نکته خوشم میاد که با سردرگمی‌های کالم منم درگیرم و مثل خودش نظری ندارم که چه تصمیمی درسته. 
اوکی راستی حوصله ندارم جلد بعد رو شروع کنم چون آخه بابا بذارید یه دقیقه از دردسر قبلی بگذره بعد دردسر بزرگتر بیارید. 
بدی  کتاب چند جلدی همینه بنظرم دیگه چالش‌هاش خیلی کشدار و مسخره میشه 🚶🏻‍♀️
ولی خب به هر حال هنوزم خوندن این کتاب تجربه جذابیه. 
        

          کتاب شیرین و تلخی بود. فهم خیلی خوبی از فضای ایلات و عشایر می‌داد. میون داستان‌هایی که با قلم آقای بهمن بیگی به شدت زیبا نگاشته شده بود، با فرهنگ و زندگی عشایر  آشنا شدم. 
و شاید این مابین دل آدم گاهی میون دشت‌ها و چادر‌های ایل جا بمونه و بخواد باهاشون هم سفر بشه. برای مایی که میون چهار دیواری گیر کردیم و روز به روز زندگی جمعی رو بیشتر فراموش می‌کنیم و به زندگی فردی روی میاریم، خوندن این جور کتاب‌ها شاید باعث بشه زندگی متفاوتی با زیست خودمون رو تجربه کنیم. 
ستاره اخر رو به چندتا دلیل ندادم که بخاطر سلیقه منه. 
        

          نمی‌دونم چرا یادم رفت زودتر از این‌ها بزنم تموم شده. 
شاید چون هنوز درگیرشم و برام واقعا تموم نشده. 
نمی‌دونم کتاب خودش  من رو به خدا یک قدم هم که شده نزدیک‌تر کرد یا حرف‌های استاد سرکلاس یا تأثیر هردو. 
به هر حال وقتی به اون قسمت «حب هستی بخش » می‌رسی سراسر شوق و لبخند و اشک می‌شی. وقتی عین ربط بودن رو می‌خونی، انگار با تموم وجودت  این رابطه رو  متوجه می‌شی.
توصیفش سخته، ولی حس عجیب و خاصیه که این کتاب رو با تموم دلایل منطقیش و جدی بودنش برام لذت بخش کرد. 
(کتاب دوم از سیر کتاب‌های دوره طرح ولایت) 
        

          بالاخره تموم شد! 
سه بهش دادم چون: اطلاعات قدیمی داره، مثال‌های زیاد داره که حوصله آدم رو سر می‌بره ولی برای فهم مطلب خوبن، توضیحات زیادی داره، فونت کتاب خیلی ریز و آزار دهنده است.  
به هر حال کتاب مهمیه و بدرد بخور و برای ما علوم اجتماعی‌ها  خوندنش واجبه. 
(یه جورایی میشه گفت مجبوریم بخونیم.) 
        

          توی کتاب‌های چند جلدی کاملا عادیه وسط‌‌هاش به جذابیت اول و آخرش نباشه،  تو این جلد هم بنظرم از تب و تاب افتاده بود تا حدودی؟ ولی بازم سیر داستان جذاب بود و کشش خوبی داشت. 
انتظار داشتم بازم شوکه کننده پیش بره ولی خب این جلد خیلی قابل پیش بینی بود و از همون جلد‌های قبلی می‌شد حدس زد همچین اتفاقاتی می‌افته. 
        

          من واقعا این کتاب رو دوست دارم. خیلی جذاب و خفن پیش می‌ره. 
«همچنان نیاز دارم تأکید کنم سلیقه‌ایه»
 یکم تا حدودی شبیه هری‌پاتر ‌. 
        

          می‌دونید می‌خوام یادداشت حرفه‌ای بنویسم ولی این جور کتاب‌ها واقعا سیلقه‌این. 
من با بیست سال سن عاشق داستانش میشم و یکی اصلا خوشش نمیاد و عادیه، بستگی به روحیات آدم داره. 
خیلی یهویی تو طاقچه بینهایت دیدمش و کلی ذوق کردم چون دیگه نیاز نبود که غصه بخورم چرا هنوز نخوندمش. 
واقعا دوسش داشتم. یه روزه تمومش کردم و ضعفی توش ندیدم که بزنه تو ذوق. 
امیدوارم جلدهای دیگش همین شکلی گیرا و جذاب و داستان غیر منتظره‌ای داشته باشن.
کلی ذوق زدم که یه داستان قشنگ دیگه پیدا کردم. 
        

          خب گفتن بعد از جلد چهار ، جلد هفتم رو  بخونید. 
نسبت به جلد سوم و چهارم خیلی کشش بیشتری داشت برام و باهاش خیلی حال کردم. در کل از این مجموعه و داستان شیرین و پر از ماجراجوییش خیلی خوشم اومده و باهاش حالم خوبه. 
        

          جلد اولش رو یه شب تموم کردم. خیلی شبیه به مجموعه‌های مورد علاقمه (سریره شیشه‌ای و غیره) 
شخصیت پردازی‌ها رو خیلی دوست داشتم، و از فضا و داستانش هم لذت بردم. 
        

          درسته برای بالای دوازده سال مناسبه و بنظر بچگونه میاد. اما روند داستان و کلا داستانش رو خیلی دوست داشتم. متن هم که شیرین و روان بود. برای ماهایی که تخیلی چند جلدی می‌خونیم خیلی کوتاه بود و بنظرم داستانش گنجایش بیشتری هم داشت. ولی خب همین قدر کوتاه و شیرین. 
        

          در کل چیز خاصی نبود و خیلی داستان ساده‌ای داشت. یه مشت ایراد فلسفی، دینی هم بهش وارده که خب بیخیال چون هدف نویسنده نابود شدن زندگی توسط حسرت‌ها بود بیشتر و اگه پایان خوبش نبود اصلا نظرم بهش مثبت نبود. 
حس میکنم بیشتر برای آدم‌هایی که زیاد کتاب نخوندن یا می‌خوان کتاب خوندن رو شروع کنن بدرد میخوره چون حوصله سر بر نیست و سریع پیش می‌ره. 
و اینکه اگر در دوران ناامیدی به سر می‌برید این کتاب شاید بتونه بهتون کمک بکنه.