یادداشت‌های محمدرضا مهدیزاده (5)

            آشغالدونی دومین کتابی است که از ساعدی خوندم.
متن این کتاب ساده بود و مخاطب را همراه خودش میکنه، به گونه‌ای که من این کتاب را یک ساعته تمام کردم.
اگر از ساده نوشتن و ظاهر متن بگذریم می‌رسیم به داستان و موضوع.
نمیخوام خلاصه داستان را بگم، اما
اینجا ما اول کتاب با یک شخصیت جوان طرفیم که به خاطر بی‌پولی و  توسری خور از پدر همیشه ناراحت بود و وقتی هم که قرار شد فرداش با پدرش بروند سر کار همیشه توهم میزد که نکنه دزدیده بشوند، اما این جوان در آخر کتاب و در آخر داستان به یک اژدها تبدیل می‌شود.
حالا که چه اتفاقی میفته اینجا و این جوان چگونه از اون انسان اول داستان به انسان آخر داستان میرسه خب باید کتاب را خواند، اگر بگم اسپویل میشه:).
داستان جالبی بود، ولی انگار آقای ساعدی عجله داشتند و سریع داستان را تمام کردند، این داستان کشش این را داشت که به ۲۰۰صفحه برسد اما ۱۰۰صفحه‌ای تمام شد
          

            برای من جالب بود، مگر می‌شود افرادی باشند که در این دنیا اینقدر راحت مال و ثروت خودشان را از دست بدهند، حقیقت اطرافم را نگاه کردم و چنین افرادی را دیدم، شاید ثروت فقط پول نباشد ولی ثروت های دیگه به خصوص عمر که هیچ وقت هم برنمی‌گردد را همانند خانم رانوسکی از دست میدهند، افرادی که آینده خود را به تقدیر و اینکه ببینیم چه می‌شود می‌گذراند، نمی‌دانم چرا از این داستان این را برداشت کردم و شاید چخوف هم فکر نمی‌کرد کسی از این نمایشنامه چنین برداشتی کند.
اما من تنها مشکلی که با ادبیات روس دارم، اسم‌های طویلشان هست! همین:)


          

            کتاب دید و بازدید یکی از کتاب هایی بود که من را خط به خط همراه خودش برد.
وقتی که داری کتاب را ورق میزنی انگار که سوار ماشین زمان شدی و رفتی دورانی که مادر و پدربزرگت دارند زندگی میکنند، من خیلی با این کتاب انس گرفتم به خصوص داستان‌های گنج، زیارت، تجهیز ملت و معرکه.
اما کتاب و داستان‌هایی که در آن بود بیشتر به خرافات، ظلم، سادگی مردم(یعنی زود باور بودند)، بی‌عدالتی و ساده زندگی مردم اشاره داشت، یعنی هر کدام از داستان های این کتاب میخواست به این‌ موارد برسد.
خواندن کتاب را پیشنهاد می‌دهم اما اگر با خواندن یک کتاب بی دین و یا دین دار می‌شود پیشنهاد نمیکنم، چونکه جلال در این کتاب با باورهای آن زمان یک نگاه خرافی داشته( اما مستقیم اشاره نمیکند).
          

            ۲داستان در این کتاب بود که هرکدام سیرداستان متفاوت داشتند.
قلب ضعیف: آخه چرا باید یک انسان چنین سرنوشتی داشته باشد؟ هدف داستایوفسکی از این داستان چه بود؟
بوبوک: تخیلی و طنزگونه نوشته شده بود اما جای تامل داشت.
"آن زمان که زنده بودیم بدون دروغ نمی‌توانستیم زندگی کنیم، چون زندگی و دروغ باهم برادرند."
          

            در کتابخانه دانشگاه بدنبال کتاب سووشون میگشتم که چشمم خورد به این کتاب، برش داشتم و با صفحه‌هاش وررفتم حجم کتاب خیلی کم بود و با خودم گفتم ارزش نداره نمیخونم(اصلا نویسنده را نمیشناختم) بالاخره تصمیم گرفتم و برداشتم.
چون حجم کتاب کوچک بود و تازه نمایشنامه هم بود، اول این کتاب را خواندم.
اگر رشته‌ام علوم سیاسی نبود و دید من سیاسی نبود، شاید این کتاب به دلم نمی‌نشست، اما نشست.
نمیخوام از داستانش تعریف کنم، چون باقی رفقا نظراتشون را گفتند، اما تازگی داستان برای من جالبه، نویسنده خوب با یک نمایشنامه ساده توانسته مفهوم را به گونه‌ای برساند که هنوز تازه باشه.
نگاه به اجنبی و کمک خواستن از آنها آخر نمایشنامه را به شدت غم‌انگیز کرد و من را به فکر فرو برد.
تلخی داستان کمک دوباره از مسیو بود...
پیشنهاد میکنم با دید سیاست این کتاب را بخوانید نه از لحاظ اینکه فقط نمایشنامه یا یک اثر ادبی...