یادداشت محمدامین اکبری

                به نام او

از خیلی از دوستان شنیده بودم که این کتاب بهترین اثر از کریستی است. واقعیتش را بخواهید تا قبل از فصل آخر به‌نظرم یکی از بهترین آثار جنایی و معمایی بود. ولی  جمع‌بندی‌اش غیرواقعی و کارتونی بود.
کریستی در این کتاب نشان داد که استاد تعلیق است. استاد به‌هم رساندن خرده‌روایت‌های متعدد است و همه اینها ولی رمان‌نویسی تنها تکنیک نیست. تا اینجایی که من از کریستی خواندم او را مانند ساختمان‌سازی دیده‌ام که پی و اسکلت ساختمان‌هایش با بالاترین دقت و ظرافت ساخته شده ولی باقی موارد نظیر زه‌کشی، دیوار‌کشی نماسازی و دکوراسیون با تساهل بسیارزیاد انجام شده. شخصیت‌پردازی مهمترین نقطه ضعف داستان‌های کریستی است.