یادداشت پرستو خلیلی

                با سلامی دوباره..

درون ذهن من؛
داستان این کتاب درباره ی زندگی سخت دختری‌ست به نام «ملودی». ملودیِ این داستان دختری ده ساله‌ست که با بقیه ی دخترها فرق می‌کنه. ملودی دختری عادی نیست ولی آروزی عادی بودن رو داره. توی این داستان ما با مغز باهوش و پرحرف ملودی درگیر می‌شیم که حرف‌های بسیار زیادی درونش جریان داره. برای من مغز ملودی مثل اعماق عمیق‌ترین اقیانوس جهان بود که هرچی بیشتر فرو می‌رفتی بیشتر به درد و عمق کلمات و سخن‌هاش پی می‌بردی. 

واقعیتش اینکه من از این کتاب خیلی چیزها یاد گرفتم؛ یادگرفتم افرادی مثل ملودی فقط عادی نیستند، ولی با ماهیچ فرقی ندارن. ما فکر می‌کنیم به علت ناتوانی هایی که دارند امکان داره زمین تا آسمون با ما تفاوت داشته باشند، امکان داره متوجه نشن، درک نداشته باشند، ولی چه بسا خیلی خیلی بهتر از ما و باهوش‌تر از ما هستند.
خیلی کم پیش میاد که ما ملودی‌هارو توی زندگی‌مون ببینیم، ولی وقتی می‌بینمشون رفتارمون باهاشون چجوریه؟ آیا تاحالا به این فکر افتادیم که ملودی‌ها توی ذهن‌شون چی میگذره؟ 

لطفا این کتاب رو بخونید:))