فکر کنم دبستان بودم.عاشق کتاب.و بیشترین کتاب هایی که خوندم از کتابخونه ی پدرم بود.بابام برای تولدم  این کتاب رو هدیه داد.علی الظاهر برای یه دختربچه ی نهایتا ده دوازده ساله، جذاب نیست.اما من یه نصف شب تا صبح، در حالی که اون شب تنها بودم و یه نمه ترس به دلم افتاده بود، داستان هاش رو با شوق خوندم.و ترسمو با یاد امام زمان(عج) از بین میبردم.همون موقعا به امام زمانی که اونموقع خیلی کمتر میشناختمش، محبت بیشتری پیدا کردم :)