یادداشت لیلا مهدوی

                داستان سوژه خیلی خوبی دارد. زاویه نگاهش به مسئله دقیق است اما در فرایند حل مسئله نمی‌تواند به ادبیات وفادار بماند
به این معنا که محتوای داستان به فرم نمی‌رسد و نسبتش با ادبیات و هنر به این دلیل که سعی دارد پیام بدهد کم‌رنگ می‌شود
داستان زبان ساده ای دارد  اما کلمات اضافی زیاد دارد!
یعنی تعداد کلمه با پیرنگ منطبق نیست 
و مخاطب در چرخه اطناب می‌افتد
به همین دلیل این اثر مخاطب جدی ادبیات را جذب نمی‌کند.