یادداشت سلمان معمار

                متن متشتتی است. به نظر میرسه پیاده سازی چند سخنرانی باشه. تقریبا ارجاع زیادی نداره و جمله بندی ها گفتاری است. انگار با عجله نوشته شده. هرچند ایده های خوب و نکات قابل تاملی داره اما به شدت تکرار میشه.
شاید بحث کاتولیکی بودن مفاهیم که ایده محوری کتاب هست (سکولار بخش غیر قدسی مسیحیت ولی داخل دین است که به اشتباه در ایران با عرف تطبیق داده شده) 10 بار تکرار بشه! و به راحتی میشه بخشی از کتاب رو خلاصه کرد. و تلقی ای از دین داری رحمانی داره که به نظرم پایه درستی نداره و عملا همون دینداری فردی میشه که منظور دیگران از سکولاریسمه. و دریافتی از جامعه داره که سالها پیش مد بود (خاصه دوره اصلاحات) اما الان دوره اش گذشته. تعجب کردم وقتی متوجه شدم 98 منتشر شده! 
بخش هایی که به نقد جواد طباطبایی و سروش می پردازه بسیار خوبه.
اهمیت دادن و تذکار جایگاه عرف درسته و راهگشا ولی باید توجه کرد اون عرف، عرف مومنین هست.
بحث اروپا محوری اندیشمندان ما دقیقه. دیدن خودمون در آینه دیگران بیماری ماست.