یادداشت محدثه سلمانی

        بازرس رو با باشگاه کتابخوانی مون خوندیم و امشب درباره ش حرف زدیم.
بازرس داستان یک شهرستان کوچیک توی روسیه س. یک نفر به شهردار این شهرستان خبر میده که یک بازرس قراره از پایتخت بیاد و اوضاع شهرستان رو بررسی کنه و احتمال داره که طرف ناشناس اومده باشه . شهردار قاضی، مسئول موسسات خیریه، رئیس مدرسه و کلا آدمای کله گنده شهر رو خبر می کنه که حواسشون جمع باشه. از قضا یک فرد ناشناس پترزبورگی اومده و توی مسافرخونه ساکن شده!
گوگول گفته که توی این کتاب قصد داشته همه بدی های جامعه روسیه رو یک جا روی دایره بریزه. به نظرم توی این کار خیلی موفق بوده. بازرس پر از شخصیته؛ اشراف زاده پترزبورگی، مسئول دولتی، مردم عادی، ملاک، سرباز و زن و تک تک شون یک کاسه ای زیر نیم کاسه شون هست. برای من جالب بود که توی این نمایشنامه حتی مردم عادی هم پست و قالتاق بودن و نمایشنامه شخصیت مثبتی نداشت. 
طنز نمایش نامه قویه. من کاملا می تونستم صحنه ها رو تصور کنم و بیشتر کتاب رو با نیشخند می خوندم. از بازی های  کلامی ساده مثل اسم های دوبچینسکی و بوبچینسکی و موقعیت های پیش پا افتاده مثل یادداشت شهردار خطاب به زنش تا لحظاتی که یک رفتار اجتماعی به زبان طنز نمایانده می شد هنر نویسندگی گوگول کاملا محسوس بود. این حجم از سیاهی و فساد همه گیر رو با طنز نشون دادن، طوری که همه "به خودشان بخندند" حتی تزار، هوشمندی گوگول رو می رسونه. 
اکت هایی که برای بازیگرها نوشته شده بود چقدر خوب بودن. اون جملاتی که رو به مخاطب گفته می شدن و اون بی حرکت بودن آخر نمایش رو کاملا می تونستم تصور کنم و از تصورش مو به تنم سیخ می شد. دیدنش توی تئاتر باید تجربه خفنی باشه. 
با خوندن این نمایشنامه فهمیدم وقتی میگن داستایوفسکی از تحت تاثیر گوگول بوده یعنی چی. حین خوندن بازرس یاد یک اتفاق مسخره می افتادم. 
خیلی تاثیرگذار بود. 
پ ن:چقدر خوشم میاد از نویسنده های روس! ساده و قابل فهم  می نویسن و شخصیت پردازی می کنن. لازم نیست صد نفر بیان برات توضیح بدن که چرا این اثر شاهکاره.