یادداشت فهیمه پورمحمدی

        من چهار تا از روایت‌ها رو پسندیدم: سومی، بذارم برم و دو تای آخر. بقیه جذبم نکردن. تعدادی هم بسیار خودنمایانه نوشته شده بودن و از این نظر اصلا جالب نبودن. 
در کل مجموعه‌ی در خور توجهیه. اما جای خالی روایت‌های پدرانه به شدت احساس می‌شه.