اولین کتابی بود که از منصور ضابطیان خوندم.
فضای شهر استانبول رو خیلی خوب بازسازی کرده بود وچاشنی طنز خیلی به جذابیت متن کمک می کرد.
انتقال احساسات افراد  در کتاب خیلی خوب و دوست داشتنی بود.
موضوع تعدادی از فصل های کتاب به اندازه کافی جذاب نبود و باعث خستگی مخاطب میشد.
درکل تجربه ای از دنیایی جدید و نسبتا غریب در لا به لای کلمات بود.
تجربه ای تکرار نشدنی.