یادداشت احمد کولی وندی

        اثر شیرین است. یک کلام. شخصیت نوکر آنقدر جذاب و گیراست که آدم همش خداخدا می‌کند قصه تمام نشود. یک دائوئیست مقید در روسیه! گاهی ارتباط او با عالم آنقدر جذاب می‌شود که می‌گوئی چرا من اینطور نیستم. 
داستان شاید خیلی فوق العاده نباشد اما شخصیت پردازی کار آنقدر جذاب است که ضعف خط داستان و برخی منطق‌ها را می‌پوشاند. 
نکته جذاب دیگر رویارویی شخصیت‌ها با عناصر طبیعت است که آدم را یاد سهراب می‌اندازد. در آثار تولستوی و داستایوفسکی  طبیعت معمولا فاکتوری است که همسو با حس و حال شخصیت‌ها حرکت می‌کند، اما در اين داستان طبیعت و عناصر آن جان گرفته و چشم در چشم شخصیت‌ها مسیر زندگی آنها را دست‌خوش تغییر می‌کنند.