یادداشت محمدرضا ایمانی

                از نظر داستانی دو قدم از ارمیا جلوتره، از نظر زبانی دو قدم از منِ او عقب‌تر، از لحاظ فرمی هم یه جاهایی دیگه خلاقیتاش دلو میزد. شخصیتاش هم یه مقدار تک بعدی بودن.
یه نکته دیگه اینکه مسئله ارمیا دور افتادگی از «وطن»شه و به نظرم امیرخانی الکی سنت و مدرنیته رو قاطی داستان می‌کنه که حالا تهش بخواد نتیجه بگیره جفتش سروته یه کرباسن!