یادداشت مهدی

                من ناخواسته آموخته ام...جمله ای که هانتا شخصیت اصلی رمان میگوید.جامعه ای که در آن جای کتاب های خوب در زیرزمین نموری است که موش ها و آدم ها به همزیستی رسیده اند و به جای آنکه بذر اندیشه را در باور مردم بارور کنند خوراک دستگاه پرس بی رحم میشوند که عدل کاغذی میسازد احتمالا به سرنوشت پوستر های افراد معروف یا آگهی تبلیغات.انسان در این جامعه دچار انزواست.انزوای اندیشه.و به مرور هویت خود را از دست میدهد.هانتا جایی بسیار عمیق تر از زیر زمین کارگاه در اعماق دانشی که ناخواسته آموخته بود و تخیلاتش تنهایی دلپذیر و پر هیاهویی داشت.