بریده‌ کتاب‌های داستان دو شهر

تلافی و انتقام همیشه مدتی وقت می‌خواهد.این یک قاعده کلی است فراهم اومدن زمین لرزه چقدر طول می‌کشه؟ قطعا خیلی می‌کشه. ولی وقتی آماده شد به موقعش اتفاق میفته و هرچی را هم که جلوش بیاد خرد و خاکشیر می‌کنه. ضمنا تا اتفاق نیافتاده همیشه دست اندرکاره و بی آنکه کسی اونو ببینه و یا صداشو بشنوه آماده می‌شه‌. این خودش مایه تسلی است. اینو فراموش نکن. من به تو قول میدهم که هرچند مدتهاست تو راهه بالاخره هرچی باشه تو راهه و یه روزی میرسه. و خاطر جمع باش که نه برمیگرده و نه هم وایمی‌ایسته. و اطمینان داشته باش که لحظه به لحظه جلو میاد. نگاهی به دور و برت بکن و زندگی اون‌هایی که می‌شناسیم رو در نظر بگیر و در قیافه اونهایی که می‌شناسیم دقت کن و همین عصیان ها و نارضایتی‌هایی رو در نظر بگیر، تو میگی این وضع میتونه ادامه داشته باشه؟ این طرز فکر مسخره است! ممکنه به عمر ما وصال نده و پیروزی را به چشم نبینیم ولی بالاخره ماهم به وقوعش کمک کرده‌ایم. هیچ یک از اینکارهایی که میکنیم بیهوده نیست. ولی من دلم قرصه که این پیروزی رو میبینم. تازه اگه هم نبینم... و اگه یقین هم داشتم که نمی‌بینم باز هم اگه هریک از این اشراف مستبدو دستم می‌دادند... سخن را ناتمام گذارد و دندان هایش را برهم فشرد.

در ژنده‌ترین شبکلاهى که بر سیه‌روزترین سر نشسته بود مفهومى غریب نهفته بود، گویى مى‌گفت: «مى‌دانم که براى من، صاحب این کلاه، چقدر دشوار است که زندگى را در وجود خود نگه دارد، ولى آیا مى‌دانى که براى صاحب همین کلاه چقدر آسان است که زندگى را در وجود تو تباه سازد؟

دهکده یک کارگاه می سازی و چرم سازی و تشکیلات پستی را در خود جای داده بود اما فلاکت و نکبت از سر و روی آنجا و ساکنانش می بارید. روستایی ها برای فرار از خانه هایی که به سیاهچال ها طعنه میزد کپه کپه جلو همان خانه ها جمع شده بودند و با نان خشک و پیاز سد جوع می کردند. آنچه این موجودات نگونبار را به آن وضع و حال انداخته بود به مالیات، کلیسا، ارباب ، باج و خراج دولتی و چیزهایی از این دست برمی گشت.

درست است که آینده تیره و تار می‌نمود، اما در عمل ناشناخته بود و غیرقطعی بودن آن، هرچند نابجا، جایی برای امید باقی‌گذاشت.

می‌گویند ارواح در محلی ظاهر می‌شوند که جسم‌هایشان بیش‌تر آن‌جا پلکیده باشد...