بریده‌ کتاب‌های انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر

مصرف گرایی میگوید برای رسیدن به شادکامی باید تا آنجا که میتوانیم کالاها و خدمات گوناگون را مصرف کنیم. اگر احساس میکنیم چیزی کم است، یا آن طور که میخواهیم نیست، احتمالا باید کالایی بخریم یا از خدماتی خاص استفاده کنیم. هر آگهی تبلیغاتی تلویزیونی افسانه کوچک دیگری است درباره رابطه زندگی بهتر با استفاده ا این یا آن کالا و خدمات

فرهنگ است که مردم را ملزم می سازد بعضی از امکانات را محقق کند و بعضی دیگر را ممنوع سازد.

برخی ادیان یکتاپرست مانند مسیحیت خدایان متعدد را با هیاهوی زیادی از در بیرون انداختند و از پنجره دوباره به داخل راه دادند. مثلا مسیحیت مجموعه‌ای از قدیسان خود را به وجود آورد که تفاوت چندانی با خدایان چندخداپرستان نداشتند. هر پادشاهی مسیحی قدیس حامی خودش را داشت که در فائق آمدن بر مشکلات و پیروزی در جنگ به آن کمک می‌کرد. شهرهای کوچک و بزرگ، مشاغل و حتی بیماری‌ها هر کدام قدیس خود را داشتند. اگر کسی سردرد داشت باید به درگاه آگاتیوس قدیس دعا می‌کرد و اگر دندان‌درد داشت گوش آپولونیای قدیس شنواتر بود. قدیسان مسیحی نه‌تنها شبیه بت‌ها و خدایان چندگانه قدیمی بودند، بلکه اغلب همان خدایان بودند در لباس و هیئتی متفاوت. در واقع بت پرستی و چندخداپرستی در یکتاپرستی امکان بقا یافتند.

بدین ترتیب پول نظامی است از اعتماد متقابل، و البته نه هر نوع نظامی از اعتماد متقابل بلکه فراگیرترین و موثرترین نظام اعتماد متقابلی که تا کنون ابداع شده

هیچ چیز ی بهتر از شعار معروف عصر جدید، استدلال های زیست شناختی را نشان نمی دهد:《خوشبختی از درون آغاز میشود.》 پول،جایگاه اجتماعی، عمل زیبایی، خانه زیبا، قدرت، نفوذ اجتماعی هیچ یک از اینها مارا به خوشبختی نمی رساند. خوشبختی پایدار تنها از سرتونین و دوپامین و اکسی توسین می آید.

اگر وقتی ذهن با چیزی خوشایند یا ناخوشایند روبرو میشود فقط آنها را همان طور که هستند دریابد، پس رنجی وجود ندارد.

در روزگاران گذشته معیار زیبایی توسط معدود افرادی تعیین می‌شد که در نزدیکی فرد زندگی می‌کردند. امروزه، رسانه‌ها و صنعت مد ما را در برابر معیارهایی کاملا کاذب از زیبایی قرار می‌دهند. زیباترین اشخاص دنیا را پیدا می‌کنند و دائما آن‌ها را از پیش چشمان ما می‌گذرانند. پس تعجبی ندارد که ما از قیافه و ظاهر خودمان رضایت هر چه کمتری داشته باشیم.

پولی که جمعیت آمریکا هرساله مصرف برنامه های لاغری میکند بیشتر از پولی است که برای سیر کردن تمام گرسنگان دنیا لازم است.چاقی پیروزی مضاعفی برای مصرف گرایی به ارمغان آورده است.

مردم امروز بخش زیادی از پول خود را صرف سفر های تفریحی به خارج از کشور می کنند، زیرا معتقدان راستین اسطوره های رمانتیک مصرف گرایی هستند.

راهی برای خلاصی از نظم خیالی وجود ندارد. وقتی دیوار های زندانمان را فرو می ریزیم و به سمت آزادی می دویم، در حقیقت داریم روانه محوطهٔ وسیع تر زندانی بزرگتر میشویم

رابرت اوپنهایمر، فیزکدان هسته ای، با دیدن انفجار اولین بمب به نقل از بهاگاوادینا از متون مقدس هندوها گفت:《اکنون من "مرگ" شده ام ، نابودگر دنیاها.》

تاریخ را اقلیت بسیار اندکی درست کرده‌اند، در حالی که باقی مردم به شخم زدن زمین مشغول بوده‌اند.

علی رغم کارهای شگفت انگیزی که از انسان‌ها ساخته است،در مورد اهداف خود نامطمئنیم و بنظر می آید که مثل همیشه ناخشنودیم. هیچ کس نمیداند به کجا میرویم.ما از هر زمان دیگری قرزتمندتریم اما نمیدانیم با این قدرت چه کنیم.از آن بدتر، بشر از هر زمان دیگری ولنگارتر شده است. خدایان خودساخته ای هستیم که فقط با قوانین فیزیک محشوریم و به هیچ کس پاسخگو نیستیم. در نتیجه اکنون موجودات دیگر و اکوسیستم پیرامون مان را نابود میکنیم و به دنبال چیزی جز آسایش و شادی خود نیستیم ، و تازه هرگز هم به رضایت خاطر نمیرسیم.

تا جایی که می‌دانیم، فقط انسان هوموسپین (خردمند) است که می‌تواند راجع به تمام چیزهایی که هرگز ندیده یا لمس یا احساس نکرده است صحبت کند. افسانه‌ها، اسطوره‌ها، خدایان و ادیان اولین بار با انقلاب شناختی ظهور کردند. بسیاری از حیوانات و گونه‌های انسانی قبلا هم می‌توانستند بگویند "مواظب باش! شیر!" اما انسان هوموسپین به مدد انقلاب شناختی توانست بگوید: "شیر روح نگهبان قبیله ماست." این توانایی صحبت کردن از خیالات منحصربه‌فردترین ویژگی زبان انسان است. در واقع فقط انسان هوموسپین است که می‌تواند راجع به چیزهایی که واقعا وجود ندارند صحبت کند.

تنوع بی اندازه واقعیت های خیالی ای که انسان خردمند خلق کرد و تنوع الگوهای رفتاری حاصل از آنها، عناصر اصلی آن چیزی هستند که 《فرهنگ》 می نامیم. هنگامی که فرهنگ ها پدید آمدند هرگز از تغییر و تحول بازنایستادند، و این دگرگونی های توقف ناپذیر همان چیزی است که آن را 《تاریخ》 می نامیم

انقلاب علمی انقلابی در دانش نبوده است، بلکه بیش از هر چیز انقلابی در نادانی بوده است. کشف بزرگ انقلاب علمی این بود که انسان پاسخ مهم‌ترین سوالات خود را نمی‌داند. سنت‌های پیشامدرن مثل مسیحیت و آیین بودا ادعا می‌کردند که همه چیزهای مهم را درباره جهان می‌دانند. خدایان یا انسان‌های فرزانه، خرد جامع را در تملک خود داشتند و آن را در قالب متون و سنت‌های شفاهی برای ما آشکار می‌ساختند. غیر ممکن بود که کتاب مقدس مسیحیان یا بوداییان در مورد رازهای بزرگ جهان اشتباه کند. علم امروزی، از این جهت که آشکارا به نادانی جمعی در مورد مهم‌ترین سوالات اعتراف می‌کند، سنت منحصربه‌فردی در دانش است. داروین هرگز ادعا نمی‌کرد که خودش "آخرین زیست‌شناس" است و خود اوست که معمای حیات را برای همیشه حل کرده است و فیزیک‌دانان هم اعتراف می‌کنند که از دلایل "بیگ بنگ" اطلاعی ندارند. تمایل به اعتراف به نادانی، علم جدید را پویاتر و انعطاف‌پذیرتر از تمام سنت‌های معرفتی پیشین ساخته است.

کسی که می کوشد علیه منطق آهنین طبیعت بجنگد علیه اصولی می جنگد که باید، بابت زندگی اش در مقام انسان، سپاسگزارشان باشد. جنگیدن علیه طبیعت به معنی تحقق بخشیدن به تباهی خود است