بریده‌ کتاب‌های طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن

انسان در دنیا پشتیبان‌ها، متکاها، برای خود فرض می‌کند. همان‌هایی که عبادتشان می‌کند؛ همان‌هایی که اطاعت و عبودیتشان می‌کند. دلش به آن‌ها گرم است؛ اما روز قیامت این همه دلگرمی و پشت‌گرمی، این همه حامی و پشتیبان نمی‌توانند باری از دوش او بردارند؛ بیچاره!...

همین جور که در جامعه اسلامی این جوری بود. در جامعه اسلامی مردم بند گان خدا بودند نه بند گان قدرت‌ها. حتی در آن‌وقتی که مسیر جامعة اسلامی انحراف بیدا کرده بود و صددرصد اسلام نبود هم این جور بود. حتی در همان سال‌هایی که فتح ایران انجام می‌ گرفت، اثر تربیت‌های نبوی و قرآنی در مردم بود. يك نفر حاکم سیاسی سر منبر می‌ گوید، اگر من کج شدم مرا راست کنید، يك عرب بیابانی از بای منبر بلند می‌شود می‌گوید اگر راست نشدی و کج شدی، با این شمشیر تو را راست خواهیم کرد. آیا سربازها و شرطه‌ها به سرش ریختند؟ او را به‌عنوان اخلال در وضع به زندان انداختند، از بین بردند، نابود کردند؟ ابدا. حرف درستی زده بود، حرف منطقی‌ای زده بود. آزادی به‌معنای مطلق‌العنانی نه، آزادی به‌معنای تبعیت از يك قانون صحیح انسانی، که در روح انسان، در آن نظم و در آن اجتماع، انسان بار هیچ کس را بر دوش نبرد، حتی بار حاکم را. اگر حاکم از طرف خدا حرف زد. به الهام خدا حرف زد؛ حاکم اسلامی‌ست، حرفش مورد قبول قرار می‌گیرد. اگر به الهام الهی سخن نگفت، حرف او هم مردود می‌شود.

آن کسی که امروز منکر خداست، عملش با عمل آن کسانی که مدعی خدایند چه تفاوتی دارد؟ هردوظلم میکنند. هر دو در مادیات تا خرخره غرق شدند. هردو برای این چند صباح زندگی، چند روز دیگر بیشتر نفس زدن و دو لقمه ای خوردن و فضا را متعفن کردن، برای دو صباح بیشتر راحت زیستن، حاضرند همه فضیلتها را زیر پا بگذارند. منتها این یکی صاف میگوید من به خدا معتقد نیستم، آن دیگری معتقد است که به خدا معتقد است.

«سُبحانَکَ» تو از این منزه و پیراسته‌ای که کار بیهوده بکنی؛ پس من مسئولیتی دارم، پس من باید راهی را بپیمایم، پس من در مقابل این نظم عجیب و شگفت آور یک نقطه‌ای هستم و برای کاری. اگر آن عمل را به صورت آن چنانی که تو خواسته‌ای انجام ندهم این نظم را خراب کرده‌ام.

ما به مؤمنین وعده کردیم که حکومت روی زمین برای شماست، ایده و آیین و فکر و مکتب شما بر جهان خیمه خواهد زد، ترس و بیمناکی شما بدل به امن و امان خواهد شد، اگر در طول تاریخ زجر کشیدید، جور بردید، بعد از این به‌راحتی، بی‌دغدغه، بی‌تشویش خواهید زیست و خدا را عبادت خواهید کرد و رقبای خدا را از زمین برخواهید انداخت.

درِ توکل به خدا.... می‌گویند اینجا بن بست است. می‌گویند خدایی که من می‌شناسم بن بست را هم می‌شکافد. بن‌بست چیست؟ از نظر خدا بن‌بست نداریم ما. همه بن‌بست‌ها با دست قدرت خدا بن‌باز است! راه دارد.

وقتی که انسان مسلمان شد، همه چیز برای او مقدمه است، وسیله است. برای اینکه انسان بتواند رضای خدا را به دست بیاورد. زندگی دنیا، پول دنیا، آسایش دنیا، محبت‌های دنیا، برایش ارزش و اصالت ندارد. آن وقتی برایش ارزش پیدا می‌کند که در راه خدا باشد.

آن‌وقتی کسی می‌تواند ادعا کند مومن واقعی‌ست، که به زندگی او و متنِ واقعیتِ وجود او، با آن کسی که منکر خداست، تفاوتی داشته باشد. آن‌کسی که امروز منکر خداست، عملش با عمل آن کسانی که مدعی خدایند چه تفاوتی دارد؟

از نقشه های خیلی روشن و از دست های رو شدهٔ شیطان، یکی‌ این است: زودتر از موعد، شکست جبههٔ الهی و رحمانی را اعلام بکند.

ضروری‌ترین، اولی‌ترین نیاز شما که خوراک شماست، بایستی با نام خدا باشد؛ برای خدا باشد. شکمت را هم که پُر می‌کنی، برای خدا باید پر کنی. نتیجه این می‌شود که شکم‌پُرکردن اصل نیست؛ خدا اصل است. اگر یک وقتی احساس کردی که بخواهی شکمت را پر کنی از خدا دور خواهی افتاد، این را رها کن! پُرَش نکن! بگذار گرسنه بماند؛ بگذار از گرسنگی بمیری و بر خلاف جهت‌گیری خدایی حرکتی از تو سر نزند.