به نام او
عشق میان (کوین) و ( گراهام) به واسطه ازدواجشان در معرض تهدید قرار گرفته است. خاطرات، اشتباهات و رازهایی که هر دوی ان ها در طول این سال ها به وجود اورده اند، اکنون میان ان ها فاصله انداخته است.
اما تنها چیزی که ممکن است قدرت نجات این عشق را داشته باشد ، احتمالا همان چیزی است که ازدواج ان ها را با مشکل مواجه کرده است. کتاب ( اشک هایی که در سکوت جاری شدند) دربارهٔ زوجی که اینده احتمالیشان ، به عهد های بسته شده در گذشته گره خورده است.
          

            به نام او

پیش از هرچیزی باید دقت داشت که همیشه چاپ‌های قدیمی از یک کتاب بهتر نیست. دوستی که بسیار کتاب‌شناس است به من  گفت که کتاب "نویسندگان مشغول کارند" همان کتاب "کار نویسنده" است که اخوت اول‌بار آن را در ابتدای دهه هفتاد منتشر کرده است. دوست من می‌گفت که کتاب به‌احتمال زیاد ممیزی شده و بخش‌هایی از آن حذف شده است به‌همین خاطر نسخه شخصی‌اش از "کار نویسنده" (چاپ سال هفتاد و یک - نشر فردا)  را به من امانت داد. من هر دو نسخه را مطابقت دادم. به‌غیر از چند جابجایی جزئی که اصلا ربطی به ممیزی ندارد، فرق دیگری ندیدم، تازه چاپ تازه ویرایش مجدد شده و بسیاری از اشتباهات نگارشی چاپ اول مرتفع شده است.

برایم جالب است که چرا اخوت در مقدمه هیچ اشاره‌ای به چاپ اول این کتاب نمی‌کند. در صورتی که او در اینکه گفتگوهایی را که مجله "پاریس ریویو" با نویسندگان بزرگ داشته، ترجمه کرده نسبت به دیگر همکاران خود فضل تقدم داشته است. بعد از او چندین مجلد کتاب با ترجمه‌های مختلف از سری کتاب‌های "writers at work" عرضه شد که یکی‌اش به قلم مترجم توانا حسن کامشاد است، با عنوان "هنر داستان‌نویسی". 

کتاب از ده گفتگو با شاعران و نویسندگان بزرگ تشکیل شده. الیوت، بورخس، پاوند، جیمز تربر، دوس‌پاسوس، سیمنون، فراست، فاکنر، کوندرا و همینگوی و از این جهت در بین همه کتابهایی که از گفتگوهای "پاریس ریویو" به فارسی برگردانده شده ممتاز است چرا که بیشتر مولفان منتخب توسط اخوت از بزرگترین و شناخته‌شده‌ترین افراد هستند. جالب آنکه در همان ابتدای دهه هفتاد که کتاب چاپ شد بسیار از این نویسندگان چندان برای مخاطب فارسی‌زبان شناخته‌شده نبودند و بسیاری از آثارشان و حتی کتابهایی که در خلال گفتگو از آن نام می‌برند، ترجمه نشده بود. مثلا در گفتگوی کوندرا، او بحث مفصلی درباره رمان "خواب‌گردها"ی هرمان بروخ دارد. کتابی که سه چهار سالی است که به فارسی ترجمه شده.

باری کتاب خوب و خوش‌خوانی است، من که از مصاحبه‌های بورخس، دوس‌پاسوس، فاکنر و همینگوی بیشتر لذت بردم.
          

            بالاخره بعد از کلی سرشلوغی،امروز خوندم و تمومش کردم این کتاب فوق العاده روان و خاص رو.

داستان پسری به اسم امیر و رابطه دوستی اش با حسن جایی که امیر به خاطر سن کمش برای نجات حسن از دست عاصف زورگو فقط تماشا می‌کند و این عذاب وجدان رهایش نمی‌کند تا سالها بعد که با کلی تلاش و درگیری در نهایت پسر حسن را به فرزند خواندگی می‌پذیرید

حسن هم در جنگی که در افغانستان اتفاق افتاده بود،جان خود را از دست می‌دهد.....