کتاب جوری بود که با یه صفحه اش از ذوق بالشتت رو گاز میگرفتی، یه جاهای گریه هات بند نمیومد، یه جایی هم انقدر شوکه میشدی که نیم ساعت به دیوار روبه روت خیره میشدی .. جذابیت کتاب این بود که صفحات اخر توهم یه سنگدل واقعی بودی.. این کتاب فراتر از فوق العاده بود و تا ابد تو قلب من جا داره و به نظرم کل غم و اندوه داستان تو اون یک جمله خلاصه میشد که مادر پدر کاترین ازش پرسیدن ما زورت نمیکنیم اگه دوست داشتی .... . و کاترین هم خندید و گفت اینارو باید خیلی وقت پیش میپرسیدید:))))))))
        

          بگذارید این کتاب را طبق اصول اولیه به سه بخش تقسیم کنیم،
بخش ابتدایی‌،میانی و پایانی
بخش ابتدایی داستان عالی و ستودنی بود،
نویسنده تمام تلاشش را برای ایجاد حس -همزاد پنداری و هم‌ذات پنداری-
کرده بود و  در این مسیر موفق بوده است،جملات زیبا و پر از حس
و خوب و داستان‌هایی که اگر وجود نداشتند،از این کتاب تنها چند صفحه ای
پراکنده باقی می ماند،اما نویسنده فوق العادست..آقای روزبه معین که ما
نمی‌توانیم ایشان را به جز نام (آرمان روزبه)بشناسیم خلاق است..بسیار خلاق
است و امیدوارم مثل آرمان عزیزمان کارش به تیمارستان نرسد..
در کل بخش ابتدایی سرشار از زیبایی ها و ویژگی‌های یک کتاب خوب بود.
اما بخش میانی..
بخش میانی،شخصیت پردازی،حس و حال داستان،روند ماجرا و تک تک
جزئیات این کتاب می توانست باعث شود که به بهترین کتاب عمرم تبدیل شود..
که البته میتواند تنها این نظر شخصی بنده و دیوانگی محض خوی نویسندگی ام
که شیفته‌ی تیمارستان‌ها است هم برگردد.
شخصیت‌ها.. امان از شخصیت‌ها..
چگونه میتوان رییس با سبیل های هیتلری‌اش را فراموش کرد؟
 میکائیل را با تهدید های رادیویی اش چطور؟
و سام..شخصیتی که او را می توان در آغوش گرفت و سال‌ها گریست..
او دیگر به دلیلی برای فراموش نکردن نیاز ندارد..چون در هر صورت 
در قلب ما جاودان و همیشگی‌ست...
اما اوضاع از آن جایی خراب می شود که به بخش پایانی که دقیقا ۴۰
صفحه بود می رسیم..و داستان به معنای واقعی بهم می ریزد و بی معنا می شود..
نمیدانم چه اصراری بود که به این فضای زیبا ژانر
 جنایی (آن هم از نوع کلیشه‌ایش)اضافه شود؟
پایانی غافل گیر کننده داشت،نمی شود منکر آن شد،اما تمامی داستان،
منطق و مفهوم آن بهم ریخت...بسیاری از سوالات پاسخ داده نشد 
و پایان بازی که داشت،اوضاع را خراب تر کرد..
شاید این نظرات تنها نظر شخصی بنده باشد،اما حدس میزنم 
عجله‌ی نویسنده برای جمع کردن بخش پایانی کمی کار را خراب کرده است
اما بنده سعی در این دارم که بخش پایانی را فراموش،
و تا ابد در بخش میانی با رییس و سام و میکائیل و البته مریخی جان،
زندگی کنم و لذت ببرم..
چه کسی می داند؟
شاید یک روزی من هم به آنها ملحق شوم
        

          به نظرم خیلی قشنگ بود.ایده ی داستان خیلی جالب بود . پایان کتاب میتونست خیلی بهتر باشه، یعنی انگار نویسنده خیلی اتفاقی پایان رو نوشته و زیاد به پایان کتاب فکر نکرده .ولی در کل به نظرم ارزش یک بار خوندن رو داره
        

          زیبا بود خیلی،مخصوصا دو صفحه اخر فوق العاده بود..کاش قلم نویسنده زیباتر بود و به داستان پر و بال میداد وگرنه موضوع و داستان فوق العاده بود..
        

          یکی از کتاب‌هایی که در فضای مجازی معروف شد و خیلی‌ها معتقداند که بخاطر ایده‌ی نویسنده بوده.
کل داستان ۳۲۸ صفحه‌ایه این کتاب در دو ماه اتفاق می‌افته و به جولز یا همون جولی این فرصت داده می‌شه که دوباره با سم در ارتباط باشه.
در توضیحات کتاب اومده که داستان نوجوانان با چاشنی جادو هست.
داستان رو لو نمی‌دم ولی کتابی بود که اصلا زمین نگذاشتم. 
حتی اگه موقع مطالعه به این فکر افتادین که چرا  در تعریف‌ها گفتن با داستان کتاب گریه می‌کنید(در حالی که شما این حسو ندارین)باید بگم هنوز به فصل آخر و قسمت خداحافظی کاراکترها نرسیدید.
البته شاید برای بعضی سلیقه‌ها این سبک و این نوشته چنگی به دل نزنه و ارزش آنچنانی نداشته باشه.
به نظرم جزئیاتی که در نوشته به کار رفته باعث شده خواننده راحت‌تر با جریان کتاب همراه بشه و موقعیت‌های مختلف کارکترها رو تصویر سازی کنه.
خوندن این کتاب رو توصیه می‌کنم.

        

          در حین خواندن این رمان بغض گلوتو میگیره .طعم ازدستت دادن ،عشق، اخرین خداحافظی ، اصرار گاه و بیگاه برای فراموشی رو می چشی .خلاصه اینکه در طی خواندن این رمان منتظر بودم اتفاق خاصی بیفتد و سم واقعا نمرده باشد و اما نکته ی اصلی این رمان از نظر من این بود که به هر دلایلی تو زندگی یه اتفاقایی باب میلمون نیست ولی باید باهاش کنار بیایم باید یاد بگیریم میتونیم ادامه بدیم درسته نمیشه فراموش کرد ولی میشه باهاش کنار اومد میشه بخش های خوبشو نگه داشت و با وجود همه ی اینا  باید یاد بگیریم اتفاقی که افتاده دیگه کاریش نمیشه کرد و باید قوی بود و ادامه داد.

        

          اگه با کسی که از دنیا رفته تماس میگرفتین و اون جواب میداد ریکشنتون چی می بود؟
این کتاب عاشقانه احساسی هستش که از شروع داستان تا پایانش کاری میکنه که شما حس های از نظیر نگرانی،ناراحتی و... رو تجربه کنین و به طوری میتونین حس و حال شخصیت های کتاب رو کامل درک کنین که انگار خودتون جزوی از اون ها هستید.
این کتاب به من نشون داد تا وقتی عزیزانم در قید حیات هستند باهاشون وقت بگذرونم و قدر وقتی که دارم رو داشته باشم و وقتی از دستشون میدم به فراموشی نسپارمشون.
این کتاب رو به کسایی که به ژانر عاشقانه علاقه دارن و یا کسایی که میخوان با خوندن کتابی احساسات خودشون رو تخلیه کنن پیشنهاد میکنم.