داستانی طنز در نقد فضای جامعه نظام سوسیالیستی شوروی که فقط با چاپلوسی و پاچه خواری می‌توان امتیاز کسب کرد.
ترجمه روان بود و نثر کتاب به صورتی است که می‌توان سریع خواند.
بخش‌هایی از کتاب:
یقیم ادامه داد: «پس به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که ما این همه ازش دم می‌زنیم؟ کجاست؟ به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که روزنامه هایمان یکبند درباره اش حرف می زنند؟ آیا ما انقلاب کردیم که شاهد چنین بی عدالتی هایی باشیم؟» ص۹۴
.
من این حرف ها را فقط در خانه ام می زنم، زیرا حزب خواهان وفاداری ماست، نه عشق ما. من مجازم که از حزب بدم بیاید اما موقعی که لازم باشد من سرباز حزب خواهم بود.ص۱۱۳
.
تو فکر میکنی که اگر علیه رژیم شوروی ننویسی، ما می آییم و ازت تشکر می کنیم؟ نه، اشتباه میکنی. فقط کافی نیست که علیه ما نباشی. تو باید طرفدار ما باشی و علناً این طرفداری ات را هم در نوشته هایت و در سخنانت ابراز کنی.ص۱۱۸
        

          داستان جالبی داشت و ذهن رو با دوران کمونیستی تا حدودی و در بخشهایی آشنا میکنه
        

          رمان بسیار جذابی بود و در عین حال تناقض میان نظریه و عمل نظام های کمونیستی را به تصویر کشید. درست است که همه در نظام کمونیستی برابر هستند، اما انسان ها هرگز حامی برابر بودن نیستند. زیرا در ذات آنها مفهوم برتری و تلاش برای آن وجود دارد. درنتیجه تمام تلاش خود را می‌کنند تا این برتری را به صورت های گوناگون نظیر درامد، تحصیلات، زیبایی، پوشاک و... به دیگران بفهمانند. یعنی در وسط نظامی کمونیستی ممکن است نظام کاپیتالیستی رشد کند. یفیم تنها بخاطر یک کلاه (نماد سرمایه) دست به انقلاب و تغییر زد.