یادداشت احمدرضا اکرمی

        داستانی طنز در نقد فضای جامعه نظام سوسیالیستی شوروی که فقط با چاپلوسی و پاچه خواری می‌توان امتیاز کسب کرد.
ترجمه روان بود و نثر کتاب به صورتی است که می‌توان سریع خواند.
بخش‌هایی از کتاب:
یقیم ادامه داد: «پس به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که ما این همه ازش دم می‌زنیم؟ کجاست؟ به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که روزنامه هایمان یکبند درباره اش حرف می زنند؟ آیا ما انقلاب کردیم که شاهد چنین بی عدالتی هایی باشیم؟» ص۹۴
.
من این حرف ها را فقط در خانه ام می زنم، زیرا حزب خواهان وفاداری ماست، نه عشق ما. من مجازم که از حزب بدم بیاید اما موقعی که لازم باشد من سرباز حزب خواهم بود.ص۱۱۳
.
تو فکر میکنی که اگر علیه رژیم شوروی ننویسی، ما می آییم و ازت تشکر می کنیم؟ نه، اشتباه میکنی. فقط کافی نیست که علیه ما نباشی. تو باید طرفدار ما باشی و علناً این طرفداری ات را هم در نوشته هایت و در سخنانت ابراز کنی.ص۱۱۸