آیا احساس تفاوت با اطرافیانتون میکنید؟آیا از اندیشه های پوچ و باور غلط اونا خسته شدید؟آیا حس میکنید نه تنها اوج گرفتن ممکن نیست بلکه بواسطه اطرافیان ممکنه سقوط کنید؟پیشنهاد میکنم قصه مردی رو بخونید که قبیله ش هم بت پرست بودند هم راهزن بودند هم خرافه انگار بودند.مردی که نمیفهمید چرا نزدیکانش بتی رو میپرستند که سگی در جلوی اون بت،قضای حاجت میکنه،و خالق خودشونو نمیپرستند.این مرد از اطرافیانش کَند و به جایی که حس میکرد اونو متعالی میکنه کوچ کرد.و خودشو از معارف ناب ،سیراب کرد.خدا علی شریعتی رو رحمت کنه که روزنه ای در ادبیات فارسی به روی صحابه ی گرانقدر و نجیب و خاص امام علی باز کرد.
          

            بخش اول این کتاب، ترجمه‌ی یک رمان عربی هست، نوشته‌ی «عبدالحمید جودة السحار»، و دو بخش بعدی هم گفتار و سخنرانی‌ای هست از خود مرحوم شریعتی.
این اولین نوشتاری بود که از دکتر شریعتی میخوندم. خوب بود. ولی این عنوان «خداپرست سوسیالیست» که ابتدای رمان آمده، برای من ناپسند بود. البته این عنوان ترجمه‌ی عنوان کتاب اصلی هست: ابو ذر الغفارى: صاحب رسول الله: مصدر يبحث الاشتراكية فى الاسلام.
          

            نوجوان بودم که خواندم، از بین کتابخانه پدر، توجهم را جلب کرد.
از آن زمان ابوذر در نظرم انسان بزرگی شد. عاشقی که تمام زندگی اش را روی سکویی روبروی مسجد گذاشت تا هر روز بتواند معشوقش که پیامبر ص بود را ببیند.


          

            برای اولین بار نامش را در کویر خواندم.
آنجا که دکتر شریعتی از اولین کتابش می گفت و از ظلم و جفایی که متدینین در حق این کتاب کرده اند.
نام ابوذر جذبم کرد تا بخوانمش.
به نظر از میان کتابهای دیگر دکتر از آن ویژگی خاص و مخصوص کتاب های دکتر بی بهره است.
بخش اول کتاب که دکتر فقط مسئولیت ترجمه اش را بر عهده داشته از تحریفات تاریخی مصون نبود. 
ولی بخش دوم که خود دکتر از ابوذر می گوید بسیار دلربا و دلنشین است
 و بسیار قابل تامل:
آنگاه که دکتر از حدیث پیغمبر (ص) وام میگیرد
( ابوذر  تنها زندگی می کند ،تنها می میرد و تنها برانگیخته میشود) 
و ابوذر را تنها برمی انگیزد تا پرچم دار دینی باشد که هم خدا را می خواهد هم خرما.
که پرچم دار دینی انقلابی باشد که( هم خدا، هم نان).
پرچم دار مبارزه با تبعیض طبقاتی برای استقرار عدالت.
.
 وه که چه نیاز عجیبی است به برانگیخته شدن مجدد ابوذر تا بیاید و حکام جهان اسلام را چون عثمان مژده دهد به شورشی بزرگ و بی پایان .