یادداشت سید مرتضی میرعزآبادی

                برای اولین بار نامش را در کویر خواندم.
آنجا که دکتر شریعتی از اولین کتابش می گفت و از ظلم و جفایی که متدینین در حق این کتاب کرده اند.
نام ابوذر جذبم کرد تا بخوانمش.
به نظر از میان کتابهای دیگر دکتر از آن ویژگی خاص و مخصوص کتاب های دکتر بی بهره است.
بخش اول کتاب که دکتر فقط مسئولیت ترجمه اش را بر عهده داشته از تحریفات تاریخی مصون نبود. 
ولی بخش دوم که خود دکتر از ابوذر می گوید بسیار دلربا و دلنشین است
 و بسیار قابل تامل:
آنگاه که دکتر از حدیث پیغمبر (ص) وام میگیرد
( ابوذر  تنها زندگی می کند ،تنها می میرد و تنها برانگیخته میشود) 
و ابوذر را تنها برمی انگیزد تا پرچم دار دینی باشد که هم خدا را می خواهد هم خرما.
که پرچم دار دینی انقلابی باشد که( هم خدا، هم نان).
پرچم دار مبارزه با تبعیض طبقاتی برای استقرار عدالت.
.
 وه که چه نیاز عجیبی است به برانگیخته شدن مجدد ابوذر تا بیاید و حکام جهان اسلام را چون عثمان مژده دهد به شورشی بزرگ و بی پایان .