بحث اصلی کتاب در این مورد است که حرکت امام حسین (ع) به سمت کوفه مصداق امر به معروف و نهی از منکر محصوب میشود یا نه. دو تا از شرط های امر به معروف و نهی از منکر در مورد حرکت امام به ظاهر صادق نیست، یکی ایمنی از ضرر (یعنی فرد بداند این کار برایش ضرر جانی یا آبرویی یا مالی قابل توجهی ندارد)، دوم احتمال تأثیر (یعنی فرد علم به تأثیر کارش داشته باشد).در مورد حرکت امام، ظاهراً نه شرط اول برقرار است و نه شرط دوم، چون هم ضرر جانی برایشان داشته و به این ضرر هم آگاه بودند و هم در یزید و اطرافیانش تأثیری نداشته است.ء
جواب این دو شبهه به این شکل داده می شود:ء
یک) احتمال تأثیر، شامل اثر حالی و استقبالی است (یعنی ممکن است در حال حاضر اثر نگذارد ولی در آینده اثر بگذارد)، و همچنین احتمال تأثیر، شامل اثر بر فاعل منکر و دیگران است (یعنی ممکن است بر فاعل منکر اثر نگذارد اما برای دیگران اثر داشته باشد)ء
دو) ایمنی از ضرر، شرط مطلق نیست و در جایی که اصل دین در حال ضربه خوردن باشد این شرط برداشته می شود.ء
          

            موضوع منزل دوم سلوک عاشورایی امر به معروف و نهی از منکر بود که از جلسات آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی گردآوری شده بود و مکتوب شده جلسات محرم ۱۳۸۰ هست. 
بحث پیرامون وجوب نهی از منکر و شرایطی که باعث می شه نهی از منکر بر فرد واجب نباشه، موقعیت هایی که این شرایط دیگه مانع از وجوب نهی از منکر نمی شوند است. به ویژه مثال اصلی در این سلسله مباحث،حرکت امام حسین  (ع) هست که به فرموده خودشون مصداق امر به معروف و نهی از منکر هست. به شبهاتی که در مورد نهی از منکر بودن و واجب بودن یا نبودن حرکت حضرت هست (و طبیعتا مصادیقش در زندگی هر انسانی) پرداخته می شه و سلسله مراحل سنگین شدن این بار بر اساس موقعیت اجتماعی/مذهبی فرد مطرح می شه.
بخش قابل توجهی از کتاب، برای من تازگی داشت.
بحث خوبی بود که اگر تقید مذهبی دارین توصیه می کنم مطالعه کنید. کتاب نسبتا روان است و اصطلاحات کمی که داره، قابل فهم هست (حداقل با مطالعه مذهبی اندک من) چاپ و ویرایش و ... هم مناسب بود و خوانش رو راحت تر می کرد.