دوباره خواندن آثار بکت را شروع کرده‌ام. 
بکت پایان نوشتن است. مردی که مرزها‌ی نوشتن را مدام جابه‌جا می‌کند و در مرز مقیم است. ‌


          

            اینکه یه نفر بتونه اینقدر گنگ و مبهم بنویسه که هیچ کجای کتاب نتونی چیزی برداشت کنی یا به نتیجه ای برسی هم خودش هنره.
تو این کتاب با کلی صدا طرف بودم که حتی به یک پاراگراف منسجم و کامل هم تبدیل نمیشد.
واقعا میتونم بگم یکی از بدترین کتابایی بود که خوندم
یا شاید درست نبود این کتابو برا شروع آثار بکت بخونم و نا امید شم🤌عمیقا ناامیدم الان🥲
کتابو تا صفحه 27 خوندم و بعد تیکه تیکه از فصل های جلوتر خوندم که ببینم فرقی میکنه یا نه و تا آخر کتاب نویسنده به همین منوال جلو می‌ره و خب بر خلاف میل باطنیم کنار گذاشتمش 😶‍🌫️