بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

گوادالاخارا

گوادالاخارا

گوادالاخارا

کیم مونسو و 1 نفر دیگر
3.0
1 نفر |
1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

2

خواهم خواند

1

مجموعه داستانِ گوادالاخارا به پنج بخش تقسیم شده: بخش اول تک داستانی بلند است که با روایتی دایره ای سنت خانوادگی مهیبی را واکاوی می کند. بخش دوم چهار داستان است که ارجاعاتی عجیب هستند به داستان ها و افسانه های اساطیری و تاریخی در قالبِ بازگویی های بازیگوشانه ی مونسو، که حرف های مهمی برای دنیای امروز دارند. بخش سوم پنج داستان است که به ظاهر واقع گرایانه ترند اما موقعیت هایی دور از ذهن را برای خواننده تجسم می بخشند. بخش چهارم تک داستانی بلند است که با روایت گسترده اش دور باطلی را به تصویر می کشد. دو داستانِ بخش پایانی نیز بیش از هرچیز واگویه های ذهنیِ شخصیت هایی پیچیده هستند.گوادالاخارا که اولین بار در سال1996 منتشر شد، در سال1997 معتبرترین جایزه ی منتقدان بارسلونا را از آن خود کرد و تاکنون به هشت زبان مهم دنیا ترجمه شده است.کیم مونسو متولد 1952 در بارسلوناست و به زبان کاتالان می نویسد. در دانشگاه گرافیک خوانده ولی بعدها سر از خبرنگاری و نویسندگی درآورده است. غیر از نوشتن داستان و رمان و روزنامه نگاری، دیالوگ نویسی برای سینما و ترانه سرایی و طراحی هم می کند، و در مقامِ مترجم هم آثارِ انگلیسی زبان هایی مثل ترومن کاپوتی، سالینجر، همینگوی و آرتور میلر را به زبان کاتالان برگردانده است. بیش از بیست رمان و مجموعه داستان منتشر کرده، که بیشترشان به اسپانیایی و برخی شان به بیش از بیست زبان دیگر برگردانده شده اند. نیویورک تایمز کیم مونسو را نویسنده ی قهّاری می داند که سنتِ سوررئالیسمِ اسپانیایی را در تاروپودِ داستان های بدبینانه اش نهادینه کرده، و ایندیپندنتِ لندن هم او را بزرگ ترین نویسنده ی زنده ی کاتالان و از بهترین داستان کوتاه نویسان معاصر می داند. نوشته های کیم مونسو را توصیف کننده ی بدعت ها و محبس هایی دانسته اند که انسان برای خود می سازد ــ حصارهای مدوّر خودساخته ای که گیرمان می اندازند. پژمان طهرانیان، مترجم، ویراستار و مقاله نویس متولد1357در تهران و عضو انجمن مترجمان ادبی کانادا (ltac) و انجمن مترجمان ایالت آلبرتا در کانادا (atia) است. او پس از دریافت لیسانس علوم تغذیه از دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات در سال 1379و همزمان با گذراندن دوره ی یک ساله ی روزنامه نگاری در مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها (1380) و دوره ی دوساله ی نشر و ویرایش و ترجمه در مرکز نشر دانشگاهی (83- 1381)، از اوایل دهه ی 80 با نمونه خوانی و نسخه پردازی در انتشارات کتابِ خورشید، کارِ آماده سازی و تولید کتاب را شروع کرد و سپس از سال 1385 در سِمتِ ویراستار با انتشارات هرمس، نشر نو، نشر ماه ریز و نشر مشکی همکاری کرد. او همچنین به عنوانِ مقاله نویس و مترجم با نشریات مختلفی همکاری داشته و از سال 1392 نیز مترجم دفتر سازمان یونیسف در تهران است.

یادداشت‌های مرتبط به گوادالاخارا

            هر ماجرا فقط یکبار اتفاق می‌افتد اما در اکثر اوقات بیش از یک راوی خواهد داشت. راویانی که هرکدام ماجرا را از زاویه‌ دید خود تعریف خواهند کرد و ماجرایی که در کشاکش روایت‌های گوناگون، هربار شکل و شمایل جدیدی به خود می‌گیرد. گاه دو روایت مکمل یکدیگر می‌شوند و از زوایایی جدید پرده برمی‌دارند و گاه روایات در تضاد هم درآمده و هر یک، دیگری را تضعیف می‌کند.
اینها را گفتم تا بگویم کیم مونسو در گوادالاخارا، از این قاعده ایده می‌گیرد و داستان‌هایی خلق می‌کند که شاید برای اکثر ما تکراری باشند، اما روایتی جدید، از زاویه‌ای نو دارند که شاید تاکنون از چشم خیلی‌ها پنهان بوده. 
مثلا داستان تروا و اسب چوبی را بیاد بیاورید. همه‌ی ما ده‌ها بار داستانش را شنیده یا حداقل فیلمش را دیده‌ایم و صفر تا صد ماجرا را فوت آبیم. کیم مونسو اما در یکی از داستان‌های این مجموعه، روایت را از زاویه‌ دید یکی از سربازان داخل اسب چوبی بیان می‌کند. زاویه‌ای جدید از ماجرا که شاید خیلی از ما تا به‌حال به آن فکر هم نکرده.
یا مثلا ماجرای ویلیام تل افسانه‌ای و شلیک قهرمانانه‌ به سیب روی سر پسرش در میدان شهر. مونسو اینبار ماجرا را برایمان از زاویه‌ دید پسر ویلیام به روایت می‌نشیند و این سوال را در ذهن‌ها می‌کارد که آیا از زاویه دید پسر، این ماجرا هنوز هم روایت یک قهرمانی و سلحشوری‌ست؟!

این ایده، تنها ایده‌ی مونسو برای داستان‌های این مجموعه نیست. گوادالاخارا کتابیست پر از داستان‌های شگفت با ایده‌هایی نو که با شیطنت‌های نویسنده‌ی حرفه‌ایش گاه پا را از مرز رئالیسم هم فراتر گذاشته و گاه میان واقع‌گرایی، خواننده را در عمق پیچیدگی کشمکش‌های درونی شخصیت‌ها غرق می‌کند...
.