پرواز هم
 دیگر رویای آن پرنده نبود
دانه دانه پرهایش را چید
تا بر این بالش
 خواب دیگری ببیند!
.....
از کتاب "سطرها  در تاریکی جا عوض می‌کنند"
          

            صدای قلب نیست
صدای پای توست
که شب ها در سینه ام می دوی
----
انگار
کسی قانون های جهان را عوض کرده بود
من ترسیدم
و راز دوست داشتنت را
مثل جنازه ای که هنوز گرم است
در خاک باغچه پنهان کردم.
----
این گونه است که تنها می شوم
و تو را چون میدانی از مین های خنثی نشده
بغل می کنم.
---
از تمام آب های جهان
قطره ای بر گونه ی تو
----
یک لحظه خواستم.
چون کودکی که ناشیانه دست در آتش فرو برد
خواستم تو را
----
دود، فقط نام های مختلفی دارد
وگرنه سیگار من و خانه های خرمشهر
هر دو به آسمان رفتند
----
و قاصدک ها
آنقدر در کنج دیوار ماندند
که خبر هایشان از خاطر رفت؟
----
آینده
در گذشته جا مانده است
----
و من به دست های خاک فکر می کنم
که حتی اگر تمام جنازه ها را بپوشاند
موهای تو چون گندم زاری
از لای انگشت هایش بیرون می زند
----
و دستی دیگر تفنگ های ما را پر کرده بود
دستی که تفنگ های آن ها را هم...
----
باید از درخت ها باشی
که این گونه پاییز را به موهایت آورده ای
و از رودها
که ماهیان آبی و قرمز
در صدایت شنا می کنند
----
پیراهنت در باد تکان می خورد
این
تنها پرچمی ست که دوستش دارم
          

            ساده ،زیبا و دلنشین چون پر روی برکه ی ارغوانی و چون رنگین کمان در پس آبشار ..
حسی که از شعرهای جناب  عبدالملکیان  می گیرم

غرق بارانم
در خیال خویش می بارم
چکه چکه
بر کالبد بی جان خاک

آنجا که
اشکهای ماسیده
از چشمان سفید آسمان جاری ست

من تمام جانم را
بر باور سبز زمین
گره میزنم
بر سنگفرش  خیابان
جاری میشوم
خیس و مشتاق

تا شاید
سیراب شود
ذهن نابلدم
از خیال آمدنت

بداهه