کتاب را یک نفس خواندم. تمام که شد، بستم و بلند گفتم : (عالی بود. واقعا عالی بود.)
در داستان کلمه‌ای هرز نرفته و وسواس نویسنده در انتخاب کلمات کاملا مشهود بود. من عاشق زبان و نثر داستان شدم.
 ریتم خوبی داشت.
 با اینکه موضوع کلی داستان موضوع جدید و متفاوتی نبود اما، پرداخت داستان خلاق ، جالب و واقعا خوب بود.
حتما ارزش یک بار خوندن رو داره 😊
          

            سنگی که در داستان محمد علی رکنی نیفتاد و تمام زندگی و اعتقادات سعید را دچار تزلزل کرد!
 آیا اعتقادات حبیبه، مامان  و نرگس هم به افتادن و نیفتادن یک سنگ بند بود؟
 چطور می‌شود زندگی و مرگمان بوی امام حسین بگیرد و روضه، بوی گلاب و بندگی؟ 
عبدالصمد زندگی‌مان کیست؟
 کتاب سنگی که نیفتاد روایتی داستانی از جریان یک زندگی پر از تلاطم، گذر و پرچالشِ چند ماهه یک زندگی در قالب داستانی که به قلم محمد علی رکنی برای عموم نوشته شده است و توسط انتشارات کتابستان در سال ۹۵ چاپ شده است و در سال ۹۷ به چاپ سوم رسیده است. 
          

            اینکه نویسنده یک اثر خوب با صدای خودش برات رمانش را بخواند مباهات و نازیدن دارد. از روی لپ تاپ می خواند و من شانه به شانه نگاهم به صفحه نمایش بود. هرم نفس هایش به شخصیت ها جان می داد. وقت هایی که برایم داستان کوتاه هایش را می فرستاد. حس و حال خواندن بهم دست نمی دهد. می گفتم نوشته هات بدون خوانش خودت کیف نمی دهد.
مرگ مانینا (مادر بزرگ مریم) بدنم را مور مور کرد. تلخی از دست دادن مانینا مرا یاد حرف شخصیت اول داستانی انداخت:
«دلم می خواهد همین الآن گوشی را بردارم و زنگ بزنم به نویسنده اش و هر چی از دهان در می آید بارش کنم».
با عبور این یادآوری بی درنگ نویسنده را مورد مشت و لگد قرار دادم. 
.
رمان به موضوع شک می پردازد. اگر مثل رمان روی ماه خداوند را ببوس را دوست دارید، این رمان هم حتما پیشنهاد می شود.
          

            با آقای رکنی در جلسات آموزشی آل جلال امسال آشنا شدم. درس ایشان فضاسازی بود، و برای درک بهتر کلامشان، این کتاب را پیشنهاد دادند...
و عجب داستان عجیبی!
دنبال چه هستید؟ از این رمان چه میخواهید؟ لذت؟ این به درد تان نخواهد خورد!
این رمان تلخ است، سیانور پاشیده اند بر خطوطش! داستان غم انگیز مرگ، افسردگی، عشق، و سنگی که هیچگاه نخواهد افتاد!
سوژه داستان خوب بود همچنین نکات تخصصی و تکنیکی رو به نحو احسن رعایت کرده بودند جناب رکنی، اما پرداخت ها بعضن زیاده روی، پیرنگ بعضن جای کار و شخصیت ها بعضن جای توصیف بیشتری داشتند...
          

            مختصری از جلسه آبان 96:

مجید اسطیری در این نشست در مورد رمان «سنگی که نیفتاد»گفت: این اثر با توجه به احادیثی که در آن مصداق پیدا می کنند، در درجه اول رمان دینی است و اندیشه را درگیر می کند. اما چون مسئله عشق در آن پررنگ است من از منظر رمان عاشقانه با آن برخورد میکنم و میگویم در این اثر عشق به شکلی تصویر میشود که میتوانیم آن را "عشق افلاطونی" بنامیم. مولفه‌های عشق در این رمان با آنچه در رساله "ضیافت" افلاطون مطرح میشود شباهت زیادی دارد.
این نویسنده و منتقد در ادامه افزود: رمان آقای رکنی یکی از کلیشه های رمان عاشقانه را کنار گذاشته و آن شرح سوز و گداز برای وصل است. اما یکی از کلیشه ها هنوز در متن هست و آن نادیده گرفتن عیوب معشوق است. اما در واقع هیچ انسانی حتی معشوق خالی از ضعف نیست. این کلیشه از نظر من در این رمان نشکسته است و بدون هیچ تغییری دوباره بازسازی شده است. من بر اساس تالیفات "آلن دوباتن" درباره عشق و مخصوصا مقاله "رمان عاشقانه راهی مطمئن برای نابود کردن عشق است" معتقدم اگر این کلیشه هم میشکست اثر خیلی موفق تر میبود.

نویسنده مجموعه داستان «تِخران» افزود:  در تصویر مرکزی این رمان که نام اثر هم از آن گرفته شده راوی سنگی را روی صندوق عقب ماشینش قرار میدهد و به خدا میگوید اگر واقعا وجود داری این سنگ را روی زمین بینداز. او خودش را در موقعیت حضرت ابراهیم (ع) که چهار پرنده را کشت و بر روی چهار کوه قرار داد تا زنده شدن آنها را ببیند تصور میکند. در حالی که این موقعیت چندان دارای قرینه با موقعیت ابراهیم (ع) نیست. بلکه به موقعیت حضرت عیسی مسیح (ع) شبیه تر است. وقتی که به روایت انجیل مارکوس ابلیس عیسی را بر بالای معبدی میبرد و میگوید اگر تو پسر خدا هستی خود را به زیر افکن، خدا تو را نجات میدهد. و انجیل میگوید "هرگز خداوند خدای خود را امتحان نکن."
همچنین مثنوی مولوی حکایتی بسیار نزدیک به این صحنه را درباره وارد شدن یک یهودی بر امیرالمومنین علی ع روایت می‌کند. آن یهودی از امیرالمومنین می‌خواهد اگر به خدای خود اعتماد دارد خود را از بلندی پایین بیندازد و امام با دلایلی که مولوی خیلی در بین آنها زبردستانه عمل کرده جواب او را می‌دهد و درخواستش را رد می‌کند.

اسطیری در جمع بندی نقد خود بر رمان  «سنگی که نیفتاد» گفت: در مجموع از لحاظ ساختار، پیرنگ رمان باز است. وقایع، کیفیت برساخته نداشته و در عین حال پیوند محکمی به هم ندارند. تا حدی که حتی امکان جا به جایی آن‌ها نیز وجود دارد. به عنوان نمونه مرگ مانینا و سفر به عیش آباد قابل جا به جاییست.





http://www.ibna.ir/fa/doc/tolidi/254761