یادداشت محسن قاضی‌زاده

                اینکه نویسنده یک اثر خوب با صدای خودش برات رمانش را بخواند مباهات و نازیدن دارد. از روی لپ تاپ می خواند و من شانه به شانه نگاهم به صفحه نمایش بود. هرم نفس هایش به شخصیت ها جان می داد. وقت هایی که برایم داستان کوتاه هایش را می فرستاد. حس و حال خواندن بهم دست نمی دهد. می گفتم نوشته هات بدون خوانش خودت کیف نمی دهد.
مرگ مانینا (مادر بزرگ مریم) بدنم را مور مور کرد. تلخی از دست دادن مانینا مرا یاد حرف شخصیت اول داستانی انداخت:
«دلم می خواهد همین الآن گوشی را بردارم و زنگ بزنم به نویسنده اش و هر چی از دهان در می آید بارش کنم».
با عبور این یادآوری بی درنگ نویسنده را مورد مشت و لگد قرار دادم. 
.
رمان به موضوع شک می پردازد. اگر مثل رمان روی ماه خداوند را ببوس را دوست دارید، این رمان هم حتما پیشنهاد می شود.