نسل ما قهرمان هایش از جنس آدم هایی بودند که به واسطه کنشگری شان و تغییری که در جهان ایجاد کرده بودند قهرمان شده بودند. حالا قهرمان یکی مثل من حاج همت و احمد کاظمی بود، یکی هم چه گوارا. صد افسوس که قهرمان های جهان فعلی بعضا بدون هییییچ گونه توانمندی و اقدامی پرطرف دارند. برای سایز اعضای بدن شان، برای صبحانه و‌شام خوردن شان!! 
مجموعه فرماندهان برای من اولین دریچه آشنایی با کسانی بود که  قهرمان من بودند. زبانش برای زهرای نوجوان جذاب و خواندنی بود و در دلم نفوذ می کرد.
          

            [هنوز صحبت‌هایش تمام نشده بود که صدای اذان شنیده شد. بلافاصله والسلام گفت و از جا بلند شد...
همانجا بود که فهمیدم آدم‌ها همه‌شان می‌ترسند؛ چرا که آن روز در حقیقت همه ما ترسیده بودیم. هم امام ترسیده بود و هم ما. امام از دیر شدن وقت نماز می‌ترسید و ما از صدای شکستن شیشه. او از خدا می‌ترسید و ما از غیر خدا. آنجا بود که فهمیدم هر کس واقعا از خدا بترسد، از غیر خدا نمی‌ترسد... و هر کس از غیر خدا بترسد، از خدا نمی‌ترسد.]