از مجموعه برجِ بابل نشرِ چشمه، هرچه خواندم خوب بود.
همه کوتاه و روان و قابل تامل.

جناب مارتینی آن شخصیتِ دوست‌داشتنی‌ای است که مثلِ رهگذری در بازار، از کنارتان می‌گذرد و شما از آن نمی‌گذرید.

به کارِ کتابِ کوتاه‌خوان‌ها می‌خورد، علاقه‌مندان به جزئیات زندگی و آن‌هایی که توی جیب‌هایشان چیزهای کوچکِ خوبی دارند.
          

            آن‌قدر شروع جذابی داشت که همان اول خوانش، تصمیم گرفتم بقیه کارهای نویسنده را هم بخوانم و مدام توی ذهنم مرور می‌کردم: «پیترو گروسی... پیترو گروسی... اوهوم! باید ببینم دیگر چه نوشته؟»
ولی همه این‌ها خیالات خام یک عدد خوشبین ذوق‌زده بود و بس!
نیمه‌های به اصطلاح رمانک فهمیدم با داستانی مواجهم که رونوشتی کم‌مایه از واقعیاتی بیرونی است. دقیقا هم از آن‌ دست نوشته‌هایی که از خواندن‌شان فراری هستم و نویسندگان‌شان را سرزنش می‌کنم که آخر این‌همه سوژه برای نوشتن! چرا رفته‌ای سراغ این؟! چرا تخیلت را به کار نگرفتی؟! چرا و چرا و چرا؟!
نوشتن یک نویسنده درباره نویسندگان و نویسندگی، آن هم در قالب داستان و رمان و بدتر از آن واقع‌گرایانه! وای خدای من! بدترین انتخاب برای نوشتن است.

کتاب را تمام کردم تا تمامش کرده باشم، همین. اواخر خوانش، آن کنجکاوی اولیه چنان فروکش کرده بود که تقریبا ته کشیده بود و کاملا ناامید بودم از غافلگیری. و متاسفانه پیش‌بینی‌ام درست از آب درآمد.
فعلا باید هر چند دقیقه یکبار با خودم تکرار کنم: «پیترو گروسی، جناب مارتینی را نوشته، حواست باشد»؛ بلکه آن ذوق‌مرگی اول خوانش از ذهنم پاک شود و روبات‌وار هر کتابی که نام این نویسنده را بر خود داشت، خریداری نفرمایم!
          

            در دوره‌ای از زندگی به سر می‌برم که اجازه میدم کتاب‌ها من رو صدا بزنند!

و در خطاب به جناب مارتینی عزیز می‌گویم؛ تو چیزی رو انتخاب کردی که باعث شد چیز باارزشی رو از دست بدی.
و از شما که داری این رو میخونی می‌پرسم؛ آیا انسان چیزی‌ست غیر از انتخاب‌هایش؟
          

            جناب مارتینی! دیدن جزئیاتی که دیگران نمی‌بینند. استعداد جناب مارتینی همین است اما انگار تا آخر آن را در نمیابد. زندگی همین جزئیات است. چه باور کنیم یا مثل جناب مارتینی باور نکنیم، همین جزئیات است که ما را متمایز می‌کند و استفاده از آن‌هاست که ما را به قله خودمان می‌برد.
قله‌ای که شاید خوشبختی بنامیم‌ش، شاید پرورش استعداد یا یافتن جواب معمای زندگی.
تو جیب‌هات چی داری؟