به لحاظ داستانی واقعا جذاب و‌گیرا بود، شاید ایده تکراری به نظر بیاد ولی‌خود داستان بسیار با کشش و جذاب بود، علی رغم گرفتاری و سرشلوغی، سریع تمومش کردم و‌دوستش داشتم.
        

          خیلی خوب بود
        

          واقعا این کتاب را دوست داشتم
        

          شاید یکی از وحشتناک‌ترین و دردناک‌ترین اتفاقا برای یه آدم این باشه که صبح از خواب بیدار بشه و هیچ‌چیز و‌ هیچ‌کس رو‌ نشناسه، توی آینه نگاه کنه و‌ چهره‌اش رو به خاطر نیاره =I .
داستان با راوی اول شخص توسط زنی (کریستین) روایت میشه که دقیقاً این اتفاق براش افتاده. شاید یه ایده یا طرح تکراری باشه اما نحوه‌ی روایتش، بارِ معمایی، حتی جنایی داستان و تلفیقش با جنبه‌های روان‌شناختی جذابش کرده. اوایل داستان چون راوی خودشه و فراموشم میکنه :) تا عادت کنین کند پیش میره ولی از یه جایی به بعد جذاب‌تر میشه..
تقریباً از اوایل کتاب شروع کردم به قضاوت و دلیل تراشیدن، برای من معماهای خیلی قوی‌ای ایجاد نکرد و یکمم مصنوعی و کشدار بود :/ اما چرخشی که به داستان میده غیرقابل پیش‌بینیه🫠

از‌ دیگر مواردی که اصلا دوست نداشتم این بود که آخرای کتاب به صورت گزارش، وقایع رو میخونین! به نظرم بهتر بود دیگه نویسنده بعد از مشخص شدن یه سری چیزا رها میکرد خواننده رو🤷🏻‍♀️


❌⚠️
اینکه کریستین نویسنده بود، یادداشت‌های عجیب غریبی نمی‌نوشت! یا حتی یبار کتابشو ورق نزد بخونه یکم اذیتم کرد☹️
خب اگه قرار نیست اون کتاب چیزی به خاطرش بیاره، پس فایده‌اش چی بود؟ 👀 کتابی که خودش نوشته، حتما یه چیزایی داره واسش دیگه..!

و از همه مهم‌تر تأیید کلیر در کشته شدن آدام و آتش‌سوزی خونه رو نفهمیدم! :/

مایک بعد از ضربه‌ای که به کریستین زده باید بترسه که اون یادش بیاد، همه‌چیزو لو‌ میده اما..! 🤷🏻‍♀️
        

          اولش اصلا فکر نمیکردم تا این حد جذاب باشه 
        

          یکم طول کشید تو روند داستان قرار بگیرم ولی از یه جایی به بعد یه نفس خوندمش.
فضای مبهم و مه آلودی که فضا رو گرفته بود دوست داشتم و تا صفحه اخر کتاب، نویسنده آدمو غافلگیر میکرد.
حس و حال کسایی که مشکل فراموشی دارن رو کاملا درک کردم و در کل از خوندنش راضی بودم.
        

          نظرات را خواندم. بیشتر خوانندگان کتاب را دوست داشتند و کمتر کسی ایرادات طرح داستان را دیده بود. چند جا داستان از منطق خارج می‌شود. پایان‌بندی و صفحات آخر غافلگیر کننده است؛ درست. اما همین غافلگیری باعث می‌شود خیلی از موارد مربوط به نیمه اول داستان دچار ابهام شده و حتی مسخره به نظر برسند.
در مجموع آنقدری که تعریف شنیده بودم دوستش نداشتم
        

          یک رمان جنایی عجیب غریب. قالب جالبی داشت، دفترچه خاطرات یک بیمار روانی که ظاهراً فراموشی داره! حدس زده ماجرا سخت بود و معماها جالب بود. ولی در کل جذاب نبود برام اونقدری.
«پیش از آن که بخوابم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/71240
        

          رمان خوبی بود و زود تمومش کردم
داستانش برای غیرمنتظره بود 
پیشنهاد میشه