کوکورو سه بخش دارد و دو راوی: بخش اول و دوم را مرد جوانی روایت می کند که در توکیو دانشجوست. یک بار، در تعطیلات تابستانی، مردی را می بیند که سن و سالی ازش گذشته، چند روزی دنبالش می کند، کم کم با او آشنا می شود، او را سنسی (استاد) صدا می کند و قرار می گذارد بعد از بازگشت به توکیو به دیدارش برود. بخش اول کتاب روایت زندگی دانشجویی این مرد جوان و دیدارهایش با سنسی است. در بخش دوم مرد جوان بعد از گرفتن مدرکش به خانه برمی گردد و مدتی را در آنجا با خانواده اش سپری می کند. بخش سوم را سنسی روایت می کند و اتفاقات دوران نوجوانی و جوانی اش را برای مرد جوان تعریف می کند. 
کتاب چند مورد عجیب برایم داشت:
- اول داستان که راوی خیلی بی دلیل و ناگهانی از سنسی خوشش آمد، تعجب کردم، اما بعد که سنسی شروع به حرف زدن کرد، به شامه تیز راوی غبطه خوردم.
- با اینکه داستان مربوط به اوایل قرن بیستم در ژاپن است، خیلی از موارد مربوط به دانشگاه و روابط راوی با پدر و مادرش کاملاً ملموس بود. خوشایند نیست که حال ما شبیه صد سال پیش ژاپن باشد.
- اغلب کتاب های ژاپنی که پیشتر خواندم، چه از نظر متن و چه اصطلاحات، حس و حال ژاپنی داشتند، اما این کتاب اینطور نبود (شاید به این خاطر که از ترجمه انگلیسی، ترجمه شده). فقط چند تاتامی اینجا و آنجا مانده بود.

در کل از خواندنش لذت بردم. توصیه می شود.
          

            از کتاب‌هایی که یک شخصیت را می‌گذارند وسط و کنکاش‌ش می‌کنند خوشم می‌آید. فکر کنم اولین کتابی بود که از ادبیات ژاپن خواندم و دوستش داشتم. ژاپنی‌ها چقدر به همه چیز فکر می‌کنند، همین است که از ذهن‌هایشان انیمه‌ها و داستان‌های پیچیده زاده می‌شود :) البته که این کتاب قصه‌ی راحت و سرراستی داشت اما شخصیت‌هایش به همه چیز خیلی زیاد فکر می‌کردند! بارها و بارها‌.
          

            بخشی از متن کتاب:
"شنیدم که کازان واتانابه یک هفته مرگش را به تاخیر انداخت تا یکی از نقاشی هایش به نام کان‌‌تان را تکمیل کند‌. شاید کسی این کار را بیهوده بخواند  اما چه کسی صلاحیت داوری درباره خواست قلبی انسانی دیگرا را به ما داده است؟"
کتاب از بخش تشکیل شده است و دو بخش اول از زبان اول شخصی است جوان که به شکل ناگهانی با سنسی برخورد میکند و تصمیم میگیرد به عنوان شاگرد بخشی از زندگی او شود هرچند که نه چیز زیادی از سنسی میداند و نه سنسی آدمی است که برای او کلاس درس برگذار کند ولی  منش و خلق و خوی سنسی به همراه دیدگاه خاصش به زندگی راوی ابتدایی داستان را مرید او میکند
از سنسی چیزی زیادی نمیتوان گفت همانطور که همسرش و شاگردش هم تا لحظه آخر کنجکاو شناختن اوست خواننده هم سنسی را در هاله‌ای از ابهام و تعصب تصور میکند. در بخش سوم داستان ولی سنسی داستان خودش را میگوید، داستانی که نه فقط زنگار زندگی سنسی که گذری اجتماعی بین دو نسل و تفاوت های فکری بین انسان هایی با هدف تعالی و یا احساس است.
داستان سنسی فقط داستان مردی اشراف زاده نیست، داستان مردی است که اعتمادش شکسته، عاشق شده، فرار کرده و چه کسی میتواند چنین مردی را قضاوت کند؟
          

            راوی اول شخص است و داستان به صورت دوی امدادی روایت شده است.
موضوع رمان ارتباط و دوستی عمیق یک جوان با مرد میانسالی تنها است.
این رمان از مهم‌ترین و پروفروش‌ترین آثار ادبی ژاپن است که ذره‌بین روی تنهایی عمیق انسان در دوران مدرن گذاشته‌است و آن‌چه بر چنین بشری می‌گذرد و برخورد بشر با این شرایط را روایت می‌کند.
اشارات تاریخی رمان بسیار مهم و موثر هستند و مفهوم کلی را کامل می‌کنند. دوران میجی که شروع عصر مدرن در ژاپن به حساب می‌رود و پس از آن دوره‌ی تایشو که هرکدام طرفداران و مخالفانی داشته‌اند که نظر هریک در آثارشان تجلی یافته، تاثیر عمیقی بر انسان آن دوران گذاشته‌اند.
روایت سرپاست و هیچ‌جا افت نمی‌کند.
داستان بسیار ساده اما بسیار عمیق است.
به نظر من تاثیرپذیری واضح هاروکی موراکامی از سوسه‌کی و این داستان خاص در داستان‌هایش انکارنکردنی است.
          

            کوکورو داستان دوستی دانشجویی جوان که در توکیو درس میخونه با مردی بزرگ تر خودش هست،دانشجوی جوان مرد رو در ساحل میبینه و جذبش میشه و رفته رفته بیشتر بهش نزدیک میشه،دانشجو این مرد بزرگ تر از خودش رو سنسی خطاب میکنه به معنای استاد .
دانشجو از طریق همسر سنسی و ارتباطش با سنسی متوجه میشه سنسی که در قدیم مردی پرجنب و جوش و با نشاط بوده تبدیل به مردی ساکت و بدون روابط اجتماعی و بی اعتماد به همه شده ،ما داستان رو دنبال میکنیم تا معمای گذشته سنسی برامون حل بشه...
داستان سه بخش داره و دو تا راوی، دو بخش اول دانشجو راوی هست و بخش سوم سنسی ،کتاب برای من خیلی پرکشش بود و دوستش داشتم ،متن ساده و روانی هم داشت،ابعاد شخصیتی سنسی برام خیلی قشنگ بود اما نوع ارتباط یه جورایی غیرقابل باور بود.
کتاب بهترین کتاب ادبیات ژاپن به حساب میاد طوری که هر ناشری نیاز مالی پیدا میکنه چندبار کوکورو رو چاپ میکنه که از بحران عبور کنه و این خیلی برام جالب بود...
داستان راحت و قشنگی بود♥️ʕ·ᴥ·ʔ