از زاویه جدیدی به جنگ جهانی پرداخته بود و موضوع داستان با وجود زمینه عشق و جنگ ، جدید بود ولی چیزی که خواندن کتاب رو سخت میکرد منظم نبودن  متن داستان در چاپ بود . خیلی جاها نمیتونستم بفهمم  سطر های دیالوگ برای کدوم شخصیت عه و گیج میشدم و لذت خواندن رو از من میگرفت . در کل خواندنش خوب بود ولی به نظر من کار های جوجو مویز اونقدری که معروف شدند قوی و خواندنی نبودند.
          

            چهارمین اثر جوجو مویز بود که میخوندم
 قبل از این مجموعه سه جلدی «من پیش از تو، من پس از تو، باز هم من» رو خونده بودم و با قلم مویز آشنا بودم . در کل کتابی با روند معمولی بود. من به شخصه طرفدار کتاب های جنایی،معمایی و علمی تخیلیم برای همین حس لذت و هیجان رو از این کتاب دریافت نکردم اما این کتاب در نوع خودش می‌تونه خیلی بدرخشه و زیبا باشه.
داستان فرمانده و سوفی در سال ۱۹۱۷ خیلی قشنگ بود و از داستان دیوید و لیو لذت بخش تر بود.
در کل این کتاب در ژانر خودش جز بهترین هاست...
          

            کتاب داستان قشنگی داشت 
تلفیق زندگی دختری در زمان جنگ جهانی اول و دختری یک قرن بعد 
نویسنده خوب تونسته بود این دو رو باهم جوری ترکیب کنه که جذاب و پرکشش باشه ، و تا حد کمی با فضای جنگ جهانی آشنا کنه
          

            داستان در مورد یک نقاشی و مدل آن و نقاش است.
 کتاب با ورود آلمان ها به یک هتل فرانسوی در سال 1916 و در بحبوحه جنگ اول بین الملل آغاز می‌شود.
سوفی، سعی دارد هم از میهنش دفاع کند، هم از پرتره ای که شوهرش از او کشیده و هم اینکه کاری نکند که آسیبی به خانواده اش برسد.
لیو بیوه ای ست که بعد از 90 سال صاحب پرتره دختری که رهایش کردی شده است و این یکی از یادگاری های محبوب شوهر مرحوم اوست. 
بعد از اینکه سر و کله بازماندگان سوفی پیدا شده و ادعای به سرقت رفتن تابلو و درخواست بازگشتش را مطرح می‌کنند، لیو تلاش می‌کند به راز سوفی و نقاشی اش پی ببرد. 
سوفی که به خاطر دفاع وطن و خانواده و میهن طرد شد و به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد. 
کتاب از جهت روایت بخشی از توحش و ظلمی که به زنان در خلال جنگ اول رفته است خواندی ست.
هم تم عاشقانه دارد، هم تاریخی و هم رازآلود.
بر خلاف حجم زیاد کتاب خوش خوانی ست.
من که از خواندش لذت بردم. 
          

            از بین تمام آثار جوجو مویز این کتاب واقعا ارزش خوندن داره. داستانش قشنگ و گیرا بود و پای داستان فرد رو نگه می‌داره. البته حرکت توی دو خط زمانی متفاوت ممکنه کمی گیج کننده باشه که با کمی پیشرفت توی داستان درست میشه. 
درهم آمیختگی بین دختری در جنگ جهانی و دختری یک قرن بعد در زندگی امروزی واقعا جذابیتش رو بیشتر کرده بود.
          

            خیلی محکم پنج ستاره دادم.
اولین کتابی که از «جوجو مویز» خواندم و خیلی خیلی عالی بود. اصلا فکرش را هم نمی‌کردم انقدر عالی باشد. یک عاشقانه تمام عیار در بستری از وقایع تاریخی قرن بیستم. به خوبی فرهنگ ملت های اروپایی و همینطور تغییراتش را در قرن بیستم نمایش داد و در عین حال که حجم خوب و مناسبی از اطلاعات را تحویل مخاطبش می داد یک داستان پر کشش و خوش خوان هم نوشته که هیچ جای آن خواننده احساس کسالت و خستگی نمی کند. 
قطعا منظورم از نوشته بالا این نیست که کتاب «دختری که رهایش کردی» شاهکار تاریخ ادبیات است. نه اما خیلی خوش خوان و در عین حال با محتوای مناسب و متعدد است. راستش را بخواهید نسبت به «جوجو مویز» گارد داشتم و فکر می کردم یک نویسنده زیادی بزرگ شده یا زرد نویس یا چنین چیزی است ولی بر خلاف قضاوت غلط و پیش از خواندنم، خیلی عالی بود. بخوانید. لذت می‌برید. یک عاشقانه تمام عیار است.
          

            ۳از۵⭐️
هنرمندی به نام ادوارد در سال 1916 و در کشور فرانسه، همسر خود، سوفی را ترک می کند و به جبهه های جنگ می رود. شهر کوچک آن ها در اواسط جنگ جهانی اول به دست آلمان ها می افتد و تصویر چهره ی سوفی که ادوارد آن را کشیده، توجه یکی از فرماندهان آلمانی را به خود جلب می کند. سوفی که خود را در مخمصه ای بزرگ می بیند، حاضر است همه چیز خود—خانواده، آبرو و حتی زندگی اش—را به خطر بیاندازد تا دوباره همسرش را ملاقات کند. حدود صد سال بعد، مردی اندکی قبل از مرگ ناگهانی اش، تصویر چهره ی سوفی را به همسر خود، لیو هالستون می دهد. به شکلی اتفاقی، ارزش حقیقی این نقاشی مشخص می شود و منازعه ای بر سر این که چه کسی صاحب برحق این نقاشی است، شکل می گیرد. در جریان این منازعه، تمامی عقاید و باورهای لیو به چالش کشیده می شوند.
__________________________________________
کتاب کشش خوبی داشت و خیلی دلم میخواست زودتر تمومش کنم تا سرگذشت سوفی رو بدونم. عشق بین سوفی و ادوارد خیلی دوست داشتم🤌🥺
در مقابل اصلا شخصیت لیو و پال رو دوست نداشتم و از نظرم خیلی اعصاب خرد کن بودن😂🤷‍♀️