نمی‌دونم چه جذابیتی داره گفت‌وگوهای توی تاکسی رو کتاب کردن؛ شاید برای آدمی که در بین مردم نبوده باشه، خوندنِ هم‌چه چیزی جالب به نظر  برسه. شاید برای مطالعات جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی چیز به درد بخوری باشه؛ ولی من تا ته‌شو با این انگیزه خوندم بل‌که معنایی، دریافتی، چیزی، طنزی، هجوی، نغزی از این پراکنده‌گویی‌ها و کلیاتِ به‌هم‌ریخته دریابم؛ که کور خونده بودم.‏

به‌نظرم کتابِ بی‌فایده‌ای بود؛ که بعد از خوندن، به کتاب‌خونهٔ محل‌مون هدیه دادمش.‏
          

            کتاب رو در ۳ ساعت خواندم.
همیشه دانستن زندگی ادم های مختلف برایم جذابیت خاصی دارد.در نمایشگاه کتاب به این فکر میکردم که چرا کتابی را پیدا نکردم تا به حال که مستندگونه باشد و همان لحظه به این کتاب برخوردم.واقعا نثر جالبی دارد و روح کنجکاو مرا تا حدودی راضی کرد.لهجه ی شیرین اصفهانی راننده ها بهترین ویژگی کتاب است و واقعیت ها بدون هیچ سانسوری.دوست داشتنی ترین جمله ی کتاب به نظرم این است : از روی ظاهر ادم ها نمیشه قضاوتشون کرد .فقط وقتی با هم حرف میزنن میشه شناختشون و با حرف زدنه ک افکار ادم ها به هم پیوند میخوره.
          

            کتاب بدی نبود، به هوای کتاب راننده تاکسی محمود فرجامی که راجع به همین گفت‌وگوهای توی تاکسی بود این کتاب رو خریدم اما اصلا مثل اون نبود. بیشتر داستان ها پایان نداشت یا خیلی به هم ریخته بود و حالت داستانی نداشت، گرچه خود نویسنده گفته بود که صرفا گپ و گفت ها رو جمع کرده اما بهتر بود یه نظم به داستان ها می‌داد. ضمنا غلط املایی و نگارشی زیاد داشت.
در کل کتاب خوبیه
          

            این کتاب، تاکسی‌‌نگاری‌های یک جامعه‌شناس است. گردآورنده، درست مثل یک دوربین و ضبط صوت، هر آنچه را که در تاکسی‌های این شهر و شهر‌های دیگر دیده  و شنیده است، ثبت و گردآوری کرده است.
 این اثر به عنوان مجموعه‌ای از خرده‌روایت‌های تاکسی برای من جالب و خواندنی بود؛ چرا  که آنچه مردم کوچه و بازار  از آن می‌گویند، به آن فکر می‌کنند، به آن می‌خندند و یا از آن رمنده‌‌اند را روایت می‌کرد. 
از آن‌جا که کتاب، دیالوگ‌های واقعی و جاری بین مردم را ثبت و ضبط کرده و موقعیت‌های نقیضه در زندگی واقعی، فراوان است، خرده‌روایت‌ها بی‌آنکه گردآورنده تلاش زیادی کرده باشد، با چاشنی طنز آمیخته است.