انتهای این کتاب انصافا شوک آور بود.خصوصا ماجرای دانیل ...
اما بخشی از کتاب که قابل تامل بود :

لارتن فکر کرد که صدای تیک تیک مبهمی می شنود -شاید صدای تیک تیک یک ساعت - اما نمی توانست محل آن را تشخیص دهد.
ایوانا با صدای ملایمی گفت:« ساعت های سرنوشت همه جا دور و بر ما هستند. اما بعضی ها بیشتر از دیگران توجه ها را جلب می کنند.» خیره به مالورا نگاه کرد، در قیافه اش حالت معذبی پدیدار شد....
ادامه داد :« الان وقتش نیست که برای رهاوردهای آینده نگران بشویم. بیا چیزی بخوریم و شاد باشیم. سرنوشت تو هم به وقتش خودش را نشان می دهد، همان طور که همیشه نشان داده.اما دفعه ی دیگر که نگران مسیرِ پیش گرفته در زندگی شدی، به این فکر کن: ما همیشه در همان جاده ای سفر می کنیم و پیش می رویم که باید برویم.شاید فکر کنی راهت را گم کرده ای، اما هیچ کس هرگز پایش را از جاده ی سرنوشت بیرون نمی گذارد.تردیدها همیشه در انتظارت هستند. بپذیرشان و با آنها کنار بیا تا راهت را - راهی را که سرنوشت از تو انتظار دارد پی بگیری - پیدا کنی.»
ایوانا با لحن گرفته ای حرفهایش را تمام کرد:« آخرش خوب باشد یا بد.» دیگر چیزی نگفت، و تا مدتی طولانی لارتن را به حال خود گذاشت تا شاید از زمزمه های عجیب و غریب او‌سر درآورد.

صفحه 200 , 201 - دریای خون - حماسه کرپسلی 2
          

            خوب بود.
دارن شان نويسنده خوبيه و سعى ميكنم همه كتاباش رو بخونم و در زمينه نمره دادن به كتاباش هم سخت گيري نميكنم.
با اينكه ٢٠٠ صفحه اول تعريفي نداشت ولي ١٠٠ صفحه پايانى واقعا جذاب شد.
خلاصه اينكه به اين مجموعه اميد وار شدم