یادداشتی مشترک برای ۵ سفرنامه از منصور ضابطیان

به صورت مجموعی بخواهیم نگاه کنیم، سفرنامه های منصور ضابطیان انصافا یک تحول جدی در این عرصه است... اما بررسی: قلم نویسنده کشش فراوانی دارد که مجری پادکست رادیو مضمون حین پرسش از آقای ضابطیان، از آن با لفظ فوت کوزه گری یاد می‌کند قلمی شیرین که شما را با خودش همراه می‌کند اما چیزی که از سفرنامه می‌خواهیم آشنایی با فرهنگ و روابط حاکم بر کشور مقصد است که بین این ۵ تا به جز استامبولی، در مابقی خیلی کم دیده می‌شود که در " برگ اضافی" به بدترین نحو خود می‌‌رسد چیزی که نویسنده هم به آن معترف است و از ما می‌خواهد که از برگ اضافی اطلاعات نخواهیم خب پس چه بخواهیم؟ البته انصافا استانبولی در یک سطح دیگه است و ترکیه رو خیلی خوب معرفی می‌کنه جدی ترین نقد من به این مجموعه همینه هر چند که با وجود این، باز هم ارزش خوندن یا گوش دادن داره به نظرم آخرین نکته هم نسبت به دیدگاه های سیاسی نویسنده که هر از گاهی در کتاب بازتاب پیدا کرده: آقای ضابطیان، تشبیهی که بین حاکمان ایران و آمریکا کردید و گفتید که سیاسیون در همه جای دنیا یک طور اند و مردم هم همه جا خوب هستند، نامردی بود و نشان از سطحی بودن تفکر سیاسی داشت... یا حق