جزئیات فعالیت

      یک گزارش پیش‌رفت کامل نوشتم و لحظه‌ی آخر دستم خورد و پرید 😑
فصل ششم: غریزه‌ی تعمیم
در نقد تعمیم نادرست
"وقتی افراد زیادی از تعمیم نادرستی آگاه شوند، به آن کلیشه گفته می‌شود."

فصل هفتم: غریزه‌ی سرنوشت
در نقد این تفکر که همه‌ی مسلمانان/آفریقایی‌ها/ خاورمیانه و ... محکوم به داشتن کشوری بد و سطح زندگی پایین هستند.
نویسنده میگه که پیش‌رفت به فرهنگ یا دین ارتباط خاصی نداره و بیشتر با سطح درآمد جامعه مرتبطه.
یه مثال خیلی جالب درمورد ایران هم داشت. در حالی که دویست سال در آمریکا طول کشید تا سطح فرزندان به ازای هر زن از هفت به دو برسه، ایران با سریع‌ترین کاهش نوزادان در طول تاریخ، ظرف پانزده سال به این عدد رسید. 😄

فصل هشتم: غریزه‌ی دیدگاه یگانه
چگونه تفکر جزمی و متعصب باعث دیدگاه اشتباهی به جهان و واقعیت میشه.
"اگر همیشه طرفدار یا همیشه مخالف ایده‌ی به خصوصی باشید، چشم‌تان را روی اطلاعات ناسازگار با دیدگاه‌تان می‌بندید."
به خاطر یک قسمتش که مقایسه‌ی کوبا و آمریکا در حوزه‌ی سلامت بود و نتیجه‌گیری‌ای که کرد، یکی از بهترین فصل‌های کتاب بود.
دولت کوبا دوست داره به سطح سلامتش این‌طور نگاه کنه: سالم‌ترین فقرا. اما میشه دیدگاه دیگه‌ای هم داشت: فقیرترین سالم‌ها.
و در عین حال آمریکا با وجود این که سه برابر بیشتر از کشورهای سطح چهار  در حوزه سلامت هزینه می‌کنه، سطح سلامت کم‌تری از سایر کشورهای سطح چهار داره.
"نظام کمونیستی کوبا مثالی از خطر وابسته شدن به یک دیدگاه است: این ایده‌ی ظاهراً منطقی اما در واقع بیهوده که یک دولت مرکزی می‌تواند تمام مشکلات مردم کشور را حل کند...
نظام سلامت ایالات متحده نیز از طرز فکری تک‌بعدی رنج می‌برد: این ایده‌ی ظاهراً منطقی اما در واقع بیهوده که اقتصاد می‌تواند تمام مشکلات مردم را حل کند."
و در نهایت این بخش: حتی دموکراسی هم تنها راه‌حل موجود نیست.
مثلاً کره‌ی جنوبی سریع‌ترین پیش‌رفت از سطح یک به سطح سه رو داشته، در حالی که در تمام این مدت دیکتاتوری بوده. یا نه مورد از ده مورد اول در بالاترین پیش‌رفت در سال ۲۰۱۶ مربوط به کشورهایی با سطح دموکراسی پایین بوده.
دموکراسی به عنوان یک هدف خیلی هم خوبه، اما کسی نمی‌تونه ادعا کنه دموکراسی منجر به بهبود سایر شرایط یک کشور میشه.
واقعیت پیچیده‌تر از این‌ها است.