جزئیات فعالیت

این روزا نوشتن یادداشت برام از بلند کردن وزنهٔ دویست کیلویی سخت‌تر شده؛ ولی امیدوارم بتونم بنویسم 😁

دلم می‌خواست دربارهٔ اقتباس سینماییش بنویسم؛ بس که خوب بود! ولی کتاب اصلاً در اون حد و اندازه‌ها نبود. انگار که آقای گرین در این فاصله و تا زمان نوشتن فیلمنامه به برخی ایرادات کارش پی برده. اصلی‌ترین چیزی که به داستان ضربه زده بود، انتخاب کالووی به‌عنوان راوی داستان بود؛ مردی که در بخش قابل توجهی از وقایع داستان حضور نداره! برای همین هی مجبوره راوی بودن خودشه توجیه کنه: مارتینز بهم گفت آن روز چه اتفاقاتی افتاده. گفته که فلان... گفته که بهمان... این «گفته‌، گفته»ها خواننده رو دیوونه می‌کنه. البته شاید کار مترجم هم تأثیر داشته باشه. ولی بازم انتخاب یه آدم خیلی فرعی داستان به‌عنوان راوی رو درک نمی‌کنم. خود شخصیت اصلی، یعنی مارتینز می‌تونست راوی خیلی خوبی بشه. یا اینکه از راوی سوم‌شخص دانای کل استفاده کنه. 

خیلی از وجوه داستان در فیلم تکرار شده و فیلم اقتباس خیلی وفاداریه. ولی وقتی داستان رو می‌خونی انگار اون حسی که توی فیلمه درنیومده. لامصب انگار از اول برای سینما نوشته شده. مثلاً سکانس پایانی فیلم عالیه، ولی توی داستان برای من خیلی معمولی بود.