جزئیات فعالیت

یاد یه جمله افتادم که پشت جلد کتابای کمک درسی قلمچی نوشته بودن 
کمرنگ ترین خط ها از قویترین حافظه ها ماندگارترن
بنظرم یه دلیلش اینه که افکار و داستانشون ماندگار بشه، چون واقعا بعد یه چند صباحی از یاد میرن
یه دلیل دیگه هم بنظرم اینه که میخوان دنیای ذهنشون رو به اشتراک بذارن

خودم تنها دلیلم برا نوشتن اینه که وقتی دیگه نیستم،
یه اثری ازم باقی مونده باشه
خودمم علاقه دارم نوشته های دیگرانو بخونم چون یه جورایی این حسو بهم میده که دارم با فنا و زوال مبارزه میکنم

یادداشت نویسی و خاطرات مشخصاً مال دوران مدرنند یا لااقل تدقیق احوال آدم های مدرن است مواجهه ی مدام و مدید آدمی یکه با مرگ و ملال و فراموشی است و نوحه بر سیاهی فنای محتوم وجه مشترک این نوشته ها اینست که اساساً فرم یا ژانر مشخصی ندارند حتی وقتی با احتمال چاپ یا واسپردن به وصی تحریر شده باشند؛ قواعد ابدی ندارند یعنی قالب و حدی ندارند گاهی غیر شخصی و تأملاتی اند گاهی رمزی و موجز گاه شبیه برشی از داستانی و گاهی شاعرانه میشوند از سر بی حوصلگی گاهی هم ترس و حزم یا شرم.
خاطرات کتابی وَرَق 13